Kiedy zabraknie...

[Józef Bieniecki]

Kiedy zabraknie...

Kiedy Polski zabraknie na mapie,
A za chlebem podąży twój wnuk.
Życie samo ukaże przysługami
niedżwiedzie,
A oblicze obnaży twój wróg.

Na skradzionym bogactwie i sąsiada
garnuszku,
Popularność zatacza zły krąg.
Liberalne ofiary,masonerii poczwary,
Milionami uniosą się rąk.

Patriota się spyta- gdzie Rzeczypospolita?
Obojętnych ubodzie wsze zło.
Tyś unosił na sercu ,wszelkie zło inowierco,
Za twą zgodą pod rękę z nim szło.

Precz uciekaj do kąta- z pochodzeniem
psubrata,
Przepadając niech piekło ominie.
Będą ciebie nie chcieli, nawet piekła anieli,
Zdrada gorsza niż diabeł w przyczynie.



Judaszowe pieniądze zły duch trzyma
i zmora,
W panteonie strof dumnych, wiecznie grzmi
Wernyhora.
Józef Bieniecki