Zgłoś
-
Ostatnio w Warsztacie
-
AdamU 4
Z księgi na księgę wyrasta,
Sterta prochów, głucha trwoga,
Przeklęty dom w środku miasta,
Bez porządku i bez Boga.
Okna puste, puste plany,
W martwe ramy mgła się wlewa.
Robactwem wypełnione ściany,
Każda myśl tu w pył się zmienia.
Skóra pęka, kruszą księgi,
Flaga w strzępy się przemienia.
Dom obłędu, gdzie głos nędzny
Brzmi w symfonii zapomnienia.
Sejmem zwą go – śmiech ponury,
Gniją słowa w mroku ciszy.
Wokół cienie, trupów góry,
A zgnilizna się rozrasta
W centrum miasta, rak wyrasta
Krwawym cierniem obleczony
Krzyk rozpaczy w ciszy ginie
Nikt nie słyszy
Wszystko gnije0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
Zima stulecia 1 2 3 4 6
Przez Rafael Marius, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- rok 1979
- zima stulecia
- (i 2 więcej)
- 103 odpowiedzi
- 1 686 wyświetleń
-
- 38 odpowiedzi
- 790 wyświetleń
-
- 35 odpowiedzi
- 733 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 643 wyświetleń
-
- 24 odpowiedzi
- 285 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnie komentarze
-
Przez _M_arianna_ · Opublikowano
A ta druga osoba, która była na tę laskę w plenerze chętna, to jak to? "Co przechodzi, to musi bądź?" -
Przez Moondog · Opublikowano
@kollektiv juź chyba wiem czemu mi się tak te teksty podobają chyba wcześniej miałrś nick jaguar( jeśli się mylę to bez urazy ) bo styl bardzo podobny. Mocna ta gierka słowna na końcu. Bardzo mi się tekst podoba Pozdrawiam -
Przez Gerber · Opublikowano
@Nata_Kruk Tak, to taki "wiersz prozatorski",taki tam eksperyment, może niezabardzo udany. -
Przez error_erros · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Nad smutkiem - ponieważ jest jego panią. W mojej głowie to było oczywiste, po Twoim pytaniu już jest mniej...Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Dziękuję, Twój również niezły To jest melodia cierpienia - moja ulubiona jako autora wierszy -
Przez AdamU · Opublikowano
Z księgi na księgę wyrasta, Sterta prochów, głucha trwoga, Przeklęty dom w środku miasta, Bez porządku i bez Boga. Okna puste, puste plany, W martwe ramy mgła się wlewa. Robactwem wypełnione ściany, Każda myśl tu w pył się zmienia. Skóra pęka, kruszą księgi, Flaga w strzępy się przemienia. Dom obłędu, gdzie głos nędzny Brzmi w symfonii zapomnienia. Sejmem zwą go – śmiech ponury, Gniją słowa w mroku ciszy. Wokół cienie, trupów góry, A zgnilizna się rozrasta W centrum miasta, rak wyrasta Krwawym cierniem obleczony Krzyk rozpaczy w ciszy ginie Nikt nie słyszy Wszystko gnije
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne