Końskie: Święta

[Marek Guz]

Święta
Wywiesiłem w stajni kalendarz. Nie po to, żeby zmagać się z nieuchronnością starzenia.
Niech no wreszcie wbiją sobie do swoich końskich łbów i nauczą, że święta będą.
I stronę z biblii też im przybiłem. Że niby co? Nie podoba się? Tam zwierzątka cicho były, strwożone…
A te wciąż paszczami wydają dźwięki jakieś…
Post ma być i już. Koniec z owsem. Marchewki tuczą!!! Woda!!!
Co? Znów się nie podoba? Ciągle coś nie tak?
…Doczekam kiedyś takiej chwili…i nie mogę się nadziwić, że ja…pamiętacie tę piosenkę?
…Usłyszę w Wigilę ciche parskanie, wilgotny nos otrze się o moją bluzę…otworzę szeroko drzwi boksu, a On wcale nie będzie chciał wychodzić. Stanie blisko i zacznie podskubywać mój rękaw. Weźmie go delikatnie w zęby. Pozwoli dotknąć się do nosa, czoła…nakryję mu dłońmi oczy. I parsknie. I będę obsmarkany. I tak będziemy stali…
I powie…a może nie powie, a właściwie już powiedział…