"Na zawsze i na wieczność" ... w marmurowej wannie

[Rif Notsel]

Był chyba piątek, wanna w marmurach,
W pianie po brzegi, gdy zobaczyłem Cię.
Leżałaś naga, byłaś jak natchniona,
Z natrysku kapał pełen marzeń deszcz.

Nie wiedziałem, co się ze mną dzieje,
Piana gdzieś znikła, byłaś tylko Ty.
Twoje ciało, jak zaczarowane,
Już pomyślałem, że wszystko się śni.

Nasze oczy w końcu się spotkały,
Jak odbicia zagubionych gwiazd.
Dłonią jak jedwab, wskazałaś mi miejsce,
A krople deszczu zrosiły Twą twarz.

Aksamitem skóry poczułem Twój dotyk,
W cichą melodię Cohena wsłuchany.
Łapczywie chłonąłem powiew cudnej woni,
Zatopiony w Tobie, z rozkoszy pijany.

Szum lasu słyszałem i kapanie deszczu,
Twój szybki oddech, podniecone serce.
Biło coraz szybciej, błagając o jeszcze,
A po mokrym ciele błądziły me ręce.

Delikatny wspólnej czułem wiatr kąpieli,
I tylko szum drzew pieścił nasze sny.
Miłością spoceni, deszczem przytuleni,
Marmurowa wanna, śpiew lasu i Ty.