Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zielone ważki

julia sara
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

julia sara

julia sara

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

ile razy raz będziesz mnie jeszcze budzić tym światłem
odbitym od skrzydeł zielonych ważek na suficie
dobrze więc pójdę nie musisz mnie odprowadzać
źródło jest tam gdzie pachnie chlebem z domowego pieca

rosną chmury jak drożdżowe ciasto i już po krzyku
przydrożnego ptaka spada śnieg miękkim językiem
oblepia twarz i tak jak cukier puder staje się lukrem
pod wpływem ciepła z ust gdy bucha para namiastka

domowego pieca którą wynoszą po części przechodnie
to z tej z piekarni dobiega zapach tak proszę zapakować
a w domu pakunek znowu okaże się pusty

Marek Konarski

Marek Konarski

Opublikowano
Opublikowano

pod wpływem ciepła z ust gdy bucha para namiastka

domowego pieca którą wynoszą po części przechodnie
to z tej z piekarni dobiega zapach tak proszę zapakować
a w domu pakunek znowu okaże się pusty


Niestety, kojarzy mi się z higieną jamy ustnej ;)
Niezborne myślowo (światło i chmury, zimowe ważki, chleb z lukrem, język pod wpływem ciepła z ust, pakowanie zapachu-wynoszenie pary), okraszone nieskładnymi dialogami i (ni przypiął, ni przyłatał) krzykiem przydrożnego ptaka...

dzie_wuszka

dzie_wuszka

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




pod spodem jest bardzo ładny wiersz, tylko jakiś taki powyginany w technicznej formule. na cóż mu np takie nadwerężone przerzutnie? sądzę, że zgrabniej mu będzie, zbudowanie ciała w bardzo prosty sposób, na obrazie i odczuciu zapachu
Pozdrawiam :)
julia sara

julia sara

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Dziękuję za komentarze. Po namyśle zmieniłam trochę tekst i wygląda tak:

Z domowego pieca

zgasł piec lecz nie zimno mnie budzi to ten zapach
znałam go tylko z książek które mówiły że źródło jest
tam gdzie pachnie chlebem z domowego pieca
więc idę do niego choć to potrwa dłużej niż poranek

na mrozie rosną chmury jak drożdżowe ciasto
spada śnieg miękkim językiem oblepia twarz
jak cukier-puder staje się lukrem pod wpływem ciepła
gdy z ust bucha para namiastka domowego pieca

to z tej z piekarni dobiega zapach tak proszę zapakować
a w domu pakunek okaże się pusty

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • homanronet
      Ślepy Tor

      Przez homanronet · Opublikowano

      Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • yfgfd123
      Epitafium dla Kielc

      Przez yfgfd123 · Opublikowano

      kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • Robert Witold Gorzkowski
      Przenikanie

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • Migrena
      Przenikanie

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • Roma
      niewiersz

      Przez Roma · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...