Przyjdź...

[Łukasz Michał K.]

Przyjdź do mnie, śliczna i naga
W ten pomrok, co blady, jesienny
Z uśmiechem, co rozkosz wzmaga
I kruszy mój kształt kamienny

Już słyszę twych włosów dźwięki
Twych oczu zbawienne tony
Co w lekkość tkliwej piosenki
Zmieniają mój świat szalony

Przez chwilę, ach ! noc to chwila
Otulam w ramionach ciebie
Choć pierzchasz w sennych zefirach
Gdy skrzy się ranek na niebie

W dzień jasny, cisza, powaga
Wlecze czas myśl o wieczorze
Tam twój smak, śliczna i naga
Z księżycem w złudy kolorze

[Gość]

Bardziej niż delikatnie, śpiewnie mówisz o tym, co piękne a co dziś tak często sprowadzane jest do rynsztoka.
Nieśmiało przestawiłabym w przedostatnim wersie :
z
"tam twój smak"
na
"tam smak twój"

To tylko drobna sugestia. Mnie ten szyk wytrącił na chwilę z rytmu. Ale nigdy nie byłam zbytnio muzykalna ;-)
Serdeczności
jola

[Łukasz Michał K.]

Dziękuję ci larme (jolu) za komentarz. Nad zmianą o której mówisz zastanowię się - wszak płynność wiersza jest najważniesza - ;) . Dziękuję za sugestię. Pozdrawiam