Klucz

[Agnieszka Pękała]

Pozostał więc klucz, klucz czarny jak sadza-
wiolinowy klucz
Mam klucz do mej pięciolinii, czarnej jak sadza-
pięciolinii snów
Mam klucz i pięciolinię-czarne jak sadza, ale nie mam nut
Nie mam nut, tych czarnych jak sadza,
najpiękniejszych nut
Patrzę więc do skrytki, czarnej jak sadza, widzę tylko pauzy
Pauzy szerokie, czarne jak sadza,
pauzy nieskończone
Pięciolinię życia pokryję pauzami,czerń jak sadza połączy sie z czernią
Graj muzyko! Graj!
Pięciolinia pełna,długa,nieskończona,
Lecz muzyki brak,
lecz muzyki brak...
Brak muzyki-głębokiej jak czerń,
Brak nut w pięciolinii więc muzyki brak
Bez nut klucz jest niepotrzebny,
Klucz mój wiolinowy, czarny jak sadza-
niepotrzebny klucz

[Sztacheta]

Denerwujący i powtarzalny jest ten wiersz - ale sama idea zabawy mi się podoba :) i to bardzo! Początek z 5 powtórzeniem ''klucz'' naprawdę przyciąga, potem to się trochę gubi. A może to ja się zgubiłam. Tak czy inaczej ciężko jest okiełznać powtarzające się słowa i przekonać je by grały w drużynie pisarza.

Sztacheta