Niewierzący

[Sebastian Czarny]

Dzisiaj jest dzień narodzenia boga,
nie jednak Boże Narodzenie,
cos znacznie ważniejszego...
Narodził się bóg jednego wyznawcy
Przepełniony aurą fantazji i siłą
Dwóch nocnych mar pogrążonych
W ex stasis innego świata.

Czy aby na pewno narodził?
Tak, jednak narodził...
Żeby od świata razy nieskończone
W podarku otrzymywać...

Tak oto leże przed Tobą losie,
Strącony z piedestału marzeń,
W kałuży krwi z serca jedynego
Wyznawcy w ofierze złożonego
Na cokole wspólnych rojeń...
Pozwól mi Fortuno zlizać krew
Z kamiennej posadzki życia
I wtłoczyć ją w zamarznięty otwór
Rany bitewnej w urojonym boju
Zadanej...

Ja żyje...a Ty mój wyznawco?

[Klaudiusz]

taaak, nie ma to jak być bogiem... ale wkrótece to opodatkują ;(( ;)
co się rzuca w oczy to literówki, reszta (ew.) później
pozdr

[Sebastian Czarny]

Jak tylko znajde chwilę to je proprawie:)

Dziekuje za komentarz i pozdrawiam...l
licze na wiecej;)

[Michał_Zawadowski]

literówki przeszkadzają w czytaniu, ale ogólnie mam wrażenie, że nieco za dużo słów.
może by to trochę okroić, uprościć itd.?

i wreszcie trzecia część jest lekko banalna. tak pompatyczna, że aż banalna.

pozdrawiam

MZ

[marzenka]

"Czy aby na pewno narodził?
Tak, jednak narodził..." - nie pasuje mi jakoś takie rozważanie w wierszu. I tak jak powiedział pan Zawadowski- trzeba skrócić, bo pomysł jest dobry...
Pozdrawiam!