typ niepokorny ...

[FIRLESTON]

TYP NIEPOKORNY


Niesforna gra we mnie dusza,
Jak piękne w galopie konie …
Me serce niebo porusza,
Jak lawa gorąca, gdy płonie …

Jestem niczym Kmicic,
Gnany wichru pędem …
Co mu tętent kopyt końskich
Życia jest orędziem …

Jak pod pełnymi okręt żaglami,
Którego fale spiętrzone wołają imienia…
I wiatrem dziesiątki Beauforta wciąż gnany,
Szukam na Ziemi swego przeznaczenia …

(…)

Unosi się w powietrzu … wszechobecny banał,
Znoszę cierpliwie egzystencji znoje …
Jak szczur, który smrodu czuje kanał,,
Choć wiarę w ludzi wciąż dwoję i troję …

W snach, co krzyczą o zbawienie,
O marzeniach … marzy serce …
Wódka … to me ukojenie,
Łyk duszy … chowam w butelce …

Pokręciłem kilka spraw,
Nie jest pięknie … jak w Madrycie…
Jednak miłość trwa w mych snach,
Choć „skwasiło” się, … ech życie …

Jak lew zraniony ryczę … cały purpurowy,
Choć osiągnąłem dość wiele …
Lecz żal jak chwast … chwycił mej głowy,
Schowali się gdzieś … starzy przyjaciele …

Ogród, dom … sielanka wyśniona,
Cymes, idylla rodzinna …
Cudne dzieci, dbała żona,
Jak eklogę tą wytrzymam?

Jestem typem … niepokornym,
Z prozą życia walcząc w „smrodzie” …
Hardym, lecz nie dość odpornym,
Moja dusza jest „na głodzie” …

Typ, co nie chce nic od życia,
Zatraciwszy sens istnienia ? …
Czym już tylko jest … „do mycia”,
Łaknąc … w wódce zapomnienia ? …

„Ona” … w burzy mózgu gradzie,
Rzeźbi kosą w mojej głowie …
I obłudnie spać mnie kładzie,
A ja … słucham, co podpowie …

Założyłem … z piekła „wyleźć”,
Czym wyrzutek, obcy , Alien? …
Niech więc Bóg dziś da mi … siłę,
Bo sam … „kutwy” nie ogarnę …

Dziwak ze mnie, czy … odmieniec?,
Poza konwenansem świata ?…
Inny … jednak nie szaleniec,
… Z błaznów … życie krąg zaplata …

A sens bytu … żona, dzieci?,
To jedyne… me kochanie? …
Móc tak w aurze szczęścia „kwieciu”,
Miłości usłyszeć ich granie …

Najpiękniejszą serca muzę,
W prozy życia … labiryncie …
Znaleźć drogę tej podróży,
Odkryć razem … wspólne życie …

Móc nadzieję znów odszukać,
I niech skończy się ta matnia …
Bo, gdy miłość zacznie stukać,
… Nadzieja … umiera ostatnia …

(…)

Czy mi wreszcie ktoś odpowie,
Wykluczając z tego Boga …
Czy mi ktoś rozjaśni w głowie?,
Skąd z „banału życia” – trwoga … ?

Czy jak ściek trwać trzeba w rurach …?
O co toczy się ta gra?,
Czy jak ptak … szybować w chmurach?
Kto w tym życiu racje ma?

O co toczy się ta gra?,
Czy „schematy” to sens bycia …?
Czy Życie … to jestem ja?,
Czy też Ja … istotą życia …?