Szklane oko

[Niemy Krzyk.]

Wyszedłeś ze skorupy
budząc się z przerażeniem
trudno było oddychać
powietrze takie ciężkie

powoli idąc myślałeś
o pępowinie natury
która już dawno płacząc
została przecięta

włożyłeś szklane oko

i wnet ujrzałeś radość
gołymi oczyma
to niesłychane jak na ten czas
kompletnej szarości

i w końcu zrozumiałeś
że szarość dobra być może
bo nigdy nic nie jest tylko
białe albo czarne

szukasz drogi z powrotem
uciekasz do skorupy
lecz pozbierać
już się nie możesz

zgubiłeś kawałki po drodze

[Judyt]

wiersz zimny, nieprzystępny- takie sprawia odczucia po przeczytaniu
J. serdecznie

[Niemy Krzyk.]

Dziękuję, że zajrzałaś.
Nie wszystkie wiersze muszą być ciepłe i łatwe do czytania:)
Pozdrawiam serdecznie,
M.(: