Egzystencja i uczucie

[Bronisław Jaśmin]

przymierzam do przerwanych horyzontów brwi
horyzont dzikich punktów pędzących kul kręglowych
planety dwie w ciemności atmosfery snu
zapełniają się pierwszymi morzami
od pary wulkanicznej
już nie obiegają nieba nie krążą ruchem obrotowym
wobec przestrzeni barw i zaćmień
a wyżej nad mym horyzontem
udaje fryz obłoki odbierając tytuł srebrnemu prysznicowi
rozpinam w rowkach powiek starorzecza spotkań
stanęła szyja trudem schodów zigguratów

a wargi rozpinają żagle
gotów w nowy rejs