Rozliczenie

[Bronisław Jaśmin]

Motylem rozpinałeś nogi na rozdrożach.
Powietrze często ślepo wybiera instrument -
kochanka gdy wichura weżre w palce płotów.
Tak bardzo... padł lot ptaka na przybite czoła,
po wówczas by nie schylił do płuc naszych cienia;
tak bardzo pragnęliśmy susząc słuch wanilią.

Tak bardzo czas się zlewał aby cień powietrza,
ominął budowanie pomiędzy sferami
szeregów zębów, jestem, mówiąc z warg wyznaniem
do wargi docierając Twej już po cichaczu;
inaczej więc zdławimy powietrze - złoczyńcę,
gramofonową płytę dla szpikulca czasu.
Dusiciel - cień powietrza wpadał w oczy - spawacz...

Zostałeś mi stopami, ja koroną, twarzą;
jak niebo dla padołu - korona wieczności...
Ostatni raz dla słońca zamykałam wargi,
by rozciąć je ze świtem jak skrzydła motyle,

Bielinku...