O pisaniu

[pi kok]

czy warto jest rozlewać się
na papierze o sobie?
niewinnością kartka stoi mi przed oczami,
a ja chcę zalać ją obelgami
bialo-jednolita, bez wyrazów znaczących,
ja ciągle wątpiący w doskonalść tej
sfery nietkniętej słowami,
gapie sie tępo w jej blask nieskalany
pospolitymi zdaniami, powierzchwonymi myślami
silując się z potęgą niedoskonałości, przegrywam
bój o pierszeństwo ważności
odkładam pióro na bok w zachwycie,
że kielich goryczy wypiłem znów skrycie