Diabeł

[Karol Wojteczek]

W płomieniach stanęły znów domy,
a sztylet krew niewiast wytaczał,
i zeptał ów lud wyniszczony:
"Sam diabeł swe szpony w tym maczał".

Wtem ludzie wyczuli woń śmierci,
a skórę ich wrzody pokryły
i ginąc szeptali nieszczęśni:
"Sam diabeł tu użył swej siły".

Zmarniało też całe ich ziarno,
a wodę skaziły pomyje,
szeptali, wydani na marność,:
"Sam diabeł się za tym znów kryje".

A diabeł uśmiechnął się martwo
i myślał tak sobie w tej chwili:
"A gdyby mnie nagle zabrakło,
na kogo by zło to złożyli?..."

[johanna]

ciekawe spostrzezenie przyznam,,,moge sie z tym zgodzic
pozdrawiam