Pustka

[Emilia Jedwabińska]

Już dawno nikt
nie wyciąga ręki do Ciebie.
Każdy tłumaczy,
że nie ma czasu.

Jak wygląda uśmiech ?

Nie możesz sobie przypomnieć.
Rozumiem.
Na twarzach dziwne grymasy.

Błądzisz samotnie
pomiędzy ludzkimi myślami
pełnymi liczb.

Nie bój się.

Pamiętaj,
że w Twoich łzach
odbijają się promyki słońca.

[majkaa_m...]

Już dawno nikt nie wyciąga ręki,
nie ma czasu

Jak wygląda uśmiech, zapomniałeś
Rozumiem
Na twarzach grymasy

Między myślami pełnymi liczb
błądzisz samotny
Nie bój się.

Pamiętaj, w Twoich łzach
odbijają się promyki słońca.

................
szanowna autorka wybaczy, taka moja mała wariacja
kłaniam się
Maj

[Ona_Kot]

Już dawno nikt
nie wyciąga ręki
jakoś nie ma czasu

Jak wygląda uśmiech

Błądzisz samotnie
między myślami
pełnymi liczb

Nie bój się

Pamiętaj
że w Twoich łzach
odbijają się promyki słońca
***

bardzo podoba się, tylko go trzeba trochę przerobić, bo w tej formie jest zbyt prozatorski
proszę zerknąć na wersję Majki lub moją
może coś podpowiedzą

pozdrawiam

[Wuren]

Wersyfikacji się nie czepiam - już to zrobili(ły) za mnie :)
mnie urzekła szczera i prosta nadzieja w ostatniej strofie - to lubię.

Pozdrawiam
Wuren

[Coolt]

powtarzać się nie ma sensu. Zgadzam się z Wurenem, najbardziej podoba mi się wersja zaproponowana przez majkę.

Dodam coś od siebie:wydaje mi się, że używasz znaków interpunkcyjnych w sposób niezbyt świadomy i przemyślany. Czemu służą te kropki,przecinek, znak zapytania?
Im mniej jest podpowiedzi od autora, tym więcej interpretacji, tym bardziej wszystko wieloznaczne, a o to zazwyczaj nam chodzi :)

Pozdrawiam serdecznie
Coolt

[Tadeusz_Hutkowski]

Jest pomysł na wiersz i bardzo ładna końcówka ( Autorka wydaje się mieć to "coś" )

Są też cenne uwagi piszących przede mną...

Życzę potwierdzenia przypuszczeń , krótko mówiąc - powodzenia

Tadeusz