Urwane carpe diem

[kwiatuszek94]

lód śmieje się skrzypiąco
pod pierzyną miękkich kroków
wnikam w gęstwinę
migotliwych iskier bieli

śnieżną strunę radości
rozdziera kakofonia płaczu
ból biegnie cienkimi kanałami żył
zaświadczając o kruchości
łagodnego łuku ust

bezkreśnie oddźwięczam umysł
bezkreśnie dźwięk wraca

[Dawid Rt]

Spróbuj napisać haiku :)

[Agnieszka_Horodyska]

"Pod pierzyną miękkich kroków", "(...) kruchości/łagodnego łuku ust"...
Wiersz bardzo przypadł mi do gustu i wywołał, poza skojarzeniem z haiku, coś, czego nie wywołał jeszcze żaden inny wiersz :-) I, jeśli dobrze go zrozumiałam, to myślę, że jest w nim mowa o tym, czego kiedyś bardzo często, a teraz rzadziej doświadczam. Że zaczynam się czymś zachwycać, tonę w jakiejś pięknej chwili i to jest nagle przerwane, i jest gorzej niż przedtem. Nie mam zastrzeżeń i gratuluję :-) Pozdrawiam.