Wyznanie

[Bronisław Jaśmin]

Gdy będziesz znów (inaczej) biegać po wszechświecie,
Odkryj, że w oku inny blask wysycha.
Dotykiem usta kładąc, księżycem planecie,
Wspominaj go paznokciem - zwierciadłem oddycha.

Że tylko cieniem - nie patrz ujeżdżam obłoki,
Co tyle warte, ile zatrzymają
W naczyniach krople tchórzy, nad stepem z posoki;
Daleko ode mnie płochliwym drganiom.

A kiedy staniesz, zimny, przed gwiazdą, a ona,
Okiełzna siłą rwące aż na krańce - nogi.
Z korony spalań zerwij liście, jak gojona,
Powietrzna rana kroków, jak warg mych rozłogi.