Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pale


Rekomendowane odpowiedzi

Natchniony mocą ognistych języków,
Przez dzbany nieba przetłaczam pioruny.
Rosną poprzez srebrne blaski gwiazd, kołtuny,
Szumiące, wbite w pale, świeże jak włos z szyków.

Wylegał pukiel - dym w jasność zmieniając
Wbity na palu, który łamał wicher.
Odległy swą pochodnią w goryczy wołając,
Pal zimny, a palący tylko włosy liche.

Pomocy! (krzyknę), i wyjdę na drogi.
Szpaler zgadywać pocznie most księżyca.
Zawisnę syty w oczach, światłością w ulicach -
Nad rzeką głodne pale, bóstwią ciemne progi.

21. 11. 2010r.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...