Nie taka znowu straszne śmierć - z tekstem!

[Monika_Gromala]

Nie taka znowu straszna śmierć
(zakończenie Literatów)

Glory, glory. Halleluja…



Mój drogi G., wygląda, że zostałem sam.
To znaczy blisko mi do rzeczy ważnych, cichej śmiertelnej niezborności, przed którą trzeba będzie uciec. Przed którą trudno jest uciekać, przed którą nie da rady uciec. Do której można tylko tęsknić, ale w niej tęsknić nie ma jak. Czuję się lekko, jakbym wracał. Jakbym pamiętał i zapomniał o jakiejś nieistotnej dacie. Jakbym miał wrócić i nie chciał wracać, i musiał wrócić jeszcze raz.
Jakbym pożegnał przyjaciela, choć nie pamiętam skąd go znam. Jakbym tłumaczył sobie twardo, że to przez mróz i roztargnienie. Jakbym miał umrzeć, drogi G., już drugi raz, bez ciebie.