Przed bitwą

[Grzegorz_Kulesza]

Jesienną mistyką zaszumiało mi w głowie
Bo najróżniejsze figle natura wyprawia
Kolorami frywolnie szafując jedynie
Czerwieni głębokiej, złota nawet pomarańczy nie odmawia

I wtem kot stary wyga co Manfret się zowie
Spokojnym spojrzeniem przyzywa by na ucho całą rzecz mi wyłożyć

"Drogi Grzegorzu sławne Twe imię w całej okolicy co pomorzem się zowie.
Ale wiedz, że jeśli jadła suto nie dasz całą rzecz z Twoim ożenkiem przyjdzie nam kotom odłożyć"

Na to ja lekko zdenerwowany tak mu na ucho odpowiedziałem:
Dobrze kotku tylko wiedz, że jeśli dojdzie do bijatyki o frykasy
To z bólu i płaczu jedzenia wam nie dam jak całą jesień dawałem.
Rany wasze wojenne będę opłakiwać i nie będę na jedzenie miał kasy.
Drogi czworonogu.

Manfret mrukną jedynie.
A ja czym prędzej jadło wystawiać na liściu głogu
I do domu schroniłem się bo bitwa rozgorzała o krowie wymię.
I tak miło i spokojnie się puki co w Mrzeżynie żyje.

[Grzegorz_Kulesza]

poproszę o komentarz jeżeli ten wiersz kogoś rozśmieszył.

[Ran_Gis]

....skąpałem się w wierszu , jak w romantycznej literaturze... najlepszego gatunku,
mimo, że o kota Manfreta (lubo Malfreta ? chodzi ).

pozdrawiam po staropolsku, jak to drzewiej bywało - Ran