Zgłoś

@Rafael Marius Ja również. Dziękuję i pozdrawiam.

@Nata_Kruk Cieszę się,że Cię natchnąłem.Pozdrawiam. @Jacek_Suchowicz Tajemnica służbowa.Pozdro. @Marek.zak1 Dzięki.Czasem się uda.Pozdrawiam. @Claire Na pewno nie z mężczyzną.Pozdrawiam. @Rafael Marius Nawet już nie pamiętam,bo to wiersz sprzed kilku lat.Pozdrawiam.

Gdzieś na małej wyspie, gdzieś na Karaibach, gdzie bogaci biali kupili hektary jachtowa szósteczka w barze u Bazyla zajada langusty pełnymi szklankami popijając whisky. Karmią rytuały. Gdzieś na Palma Island huragan dokucza, białe grzywy w dali miesza z dachówkami, śmiałkowie przez reling w głębokim pokłonie spazmem poruszeni oddają hołd morzu. Szlak spienionej fali. Na Granadzie było wielkie nurkowanie. Feeria ławicy niebieskawych rybek otacza korale. Zachłystuję się pięknem rafy, kiedy z rufy skokiem gnębię wodę. Cud świata, Ci powiem. Tańce i lobstery, niezłowione ryby, lazur w oczy bije i spalone czoła. Gdzieś na Karaibach słońce oczy mróży, zachodząc za morze słyszałę już szeptanie, że koniec podróży. To naprawdę koniec.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak pogodnie i beztrosko :) Dobrze jest nieraz coś takiego poczytać, nabrać dystansu, a ciemne sprawy, które chcą zdominować myśli i odczucia - po prostu olać :))) Pamiętam, że Agatha Christie podczas jednej ze swoich podróży, wraz ze swoimi towarzyszami utknęła na pustyni bez jedzenia i wody... I, w czasie gdy inni się załamywali - ona po prostu... poszła spać :) I to ją właśnie uratowało :)   Pozdrawiam :)   Deo