Krajobraz lecz za głowościanką

[Bronisław Jaśmin]

A zatem pospadały słońcem z karuzeli
Dni złote, by w siedzeniach kartek kalendarzy,
Zostały usłocone, pod nią zakropieni,
Lecz przetrwał we mnie obraz - w pasie globu marzy.

I maską woskowaną wcieram go w swe oczy.
I we mnie nawodniony myślą mą wyrasta,
Krajobraz położony na mnie jak z warkoczy
Desenie, bo dla których wzrostu dłoń zarasta.

Lecz nagle słów obuchem będę musiał dostać.
Odezwie się ogromny żel nasz otoczenia.
I już się dopomina oto aby postać,
By westchnień otwór zmienił się w nas - w zasklepienia.