Chwil ratunków odszukanie

[Bronisław Jaśmin]

Tak rzadko mi się zdaje, że mam tuż nad sobą
Bolesnych gwiazd milczenie, denka nieskończoność,
Bo trzymać ktoś nade mną wstrętną świata krobią
Chce wszystko co się wznosi jednak w prawdy wrogość.

Patrz. Wznoszą się trzy winy - bezpokutną śmiercią,
I głowę wraz z zamglnieniem w szyb zanoszę na dnie.
Bo nikt się nie dowiedział, iż gdy szlak nóg lżejszą
Nakreślił drogę do gwiazd - ślad ze stóp w cień spadnie.

Niech gwiazdy wreszcie zwieszczą moc prawd z gór przestrzeni,
Swym trudem oświetlając witryn wsteczność żużlu.
Niech znakiem uprzedzają, tym - Robaków ziemi,
Abyśmy prześcigali grzech mozołem w cuglu.