Drzwi

[Bronisław Jaśmin]

Z punkciku, z łuku innych drzwi były zabrane
I w miejsce przeniesione, w witryn bycia z płytą.
Dlaczego? się nie dziwię - wolno domykane,
Jak słowik przemęczony dniem poprzednim - skrzypią.

Otworzą się choć tego ujrzeć nikt nie zdołał,
By zamknąć bezpowrotnie, a przed nimi kroki
W zaszczycie się obnosząc smutkiem jakby strona
Ziem ludów bezpłodnością i w jej bezwonności.

Lecz kluczem ponadziemskim drzwi się znów otworzą -
Bez klamki, dłoń ich żadna sobą nie zniewoli.
A potem już drzwi nigdy jak przekleństwo zorzą,
Nie będzie przed oczami inne czas w łuk kroić.