Sny i twórczość

[Bronisław Jaśmin]

Sny moje - niedomyślne, biegną w nocnym szpiku,
Sny które z plam nikomu dłoń realną raczej
Pod światem oddalonym tkać nie mogą w strychu,
Przedściennej omylności w nowy kształt inaczej.

I w gmachach jak ocean splot dzieł metaliczny,
Widoczny jest... Śpi wrzawą, a jak zieleń powstał.
Bo z nasion niewidzialnych twórczych tułań myśli,
Bo trupy tych chwil wielu przez formalność dostał.

Spójrz, oto jest nieboszczyk w trumnie czystych stronic,
Dokładnych kunsztownością, lecz przed chwil pogrzebem
W mym sercu lot tętniący gór potoki koił,
Ujrzałem je przy życiu - dziś sucho w nich leżę.

A sen mój biurokracją z oka ścina ściany,
I tylko na chwil parę tchem swym zapominam,
O chwytach zachwycenia, świecie z ciał ubranym,
Bo chyba tak podstępnie budzi mnie godzina.