Utrata

[Bronisław Jaśmin]

Wychodzę w dzień bez słońca - kołacząc chmurami,
Ni deszcz się im należy, ani suche łąki;
Lecz są nam jak darczyńcy, i są motylami,
I tylko szelest skrzydeł kryją jak liść pąki.

I idę, i zostaję, w chodzie tym nad ziemią,
Nad ziemią, choć na ziemi, tworzę życia mapy.
Jest serce, krew z kamieni, a kamienie mienią
Mniemaniem się o kruchym milczeniu akacji.

Połykam siebie wiatrem, rozpijam powietrzem,
Gdzieś świątyń blask i łuczyw żywot ktoś poprawił,
A ja odmienny od nich palącym ognie-tchem,
Co cząstkę światła sercem - ostatnią zakrwawił...