[Radość ma troskę w snach niezwykłą,]

[Bronisław Jaśmin]

***

Radość ma troskę w snach niezwykłą,
Że schodząc ze swych barwnym schodów
Barwnego łona złotą nitką,
Co jest barwniejsza od jej płodów...

Że umie w sobie, siebie znaleźć
I radość drugą, inną ale,
I taką samą w żółtej skale
Bo napojonej nią wytrwale...

Obficie drogą jej opitą,
Ta skała czyni serce lekkim.
Bo źródłem jednym dłoń wyrytą,
Mają radości nieodmienne.

Bo słońce świeci w nich od razu,
Tych słońc wspaniałych jest miliardy.
Bo wszystkie inne bez wyrazu
Radości są w błysk halabardy.

Ale pomimo owych różnic,
Jeden płyn ciężki w nich jest bardzo,
Dla nich jak głaz w uśmiechach próżni,
Lecz dla serc, dla nas lekki - wargom !

Bo wszystkie je wypełnia jeden,
Napój dla wszystkich serc radości.
Bo wszystkie inne strącą kredens,
Bo wspólny szlak ma - łów kwitłości...

Jest jedne źródło: pamiętajmy,
Że dno rozciernia się jak w żyle
Radości żyją - w nich zostańmy,
I ozdabiajmy nimi szyję.

I dekorujmy szyj tunele,
By piękne w nich płynęły statki,
Co łowią przestrzeń: same biele,
I tylko co w nich jest prawdziwe.

Więc jedno źródło - słodkie tonie,
Co koją rany mej radości,
Iż gdy już dotknie słońcem stronę,
Tchnień wód uprzywilejowanych;

Tylko poczuję napełnione
Promienie słońcem już niezwykłym.
Jej słońce słońcem jak grzmot błonie,
Jedne jest źródło więc radości...

Bo jedno źródło słońc każdego,
Miliardy fal, lecz w jednej fali,
Te płyną blisko przed zachodem,
Bo jeden cel na wschodzie pali.

-------------------------------------

Bo jedno *źródło* słońc jest każdej,
Bo potem źródeł nieskończoność,
Bo jeden *cel* radości kraśnej,
Bo radość gasnąc ** w nich nie gaśnie. **

2 października 2010 r.