wagon zwany niepoznaniem

[piotr marcin]

istnienie strwożone istnieniem
bezwiednie kasuje bilety
w wagonie którego dążenie
niestety wśród okien
poznane jedynie...

tak stanąć za oknem wagonu...
i wzrokiem
maszynę
nareszcie do głowy zagonić...

tak stanąć za oknem wagonu
...na zewnątrz czy można tak stanąć...
tak stanąć i zdjęcia wykonać
tak stanąć...

czy jestem na pewno w wagonie
czy może w powłoce nieszytej
na swoją jedynie obronę
...tak pytam...

[Ela_Ale]

W pierwszej strofie , pierwszym wersie wyjątkowo nie powtórzyłabym "Istnieniem". Przeładowuje zbyt szybko dalszy zabieg z powtórzeniami. Tak to odebrałam. Poza tym, ciekawe, jak widzimy się sami i jak inni nas widzą. Jak mamy się do świata, a świat do nas. Interesujący temat pełen treści.Pozdrawiam. E.