Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Spadła jak gwiazda do marzeń w nocy
w koronkowej, złocistej karocy,
w zaprzęgu szóstki skrzydlatych koni...
Echo ich cwału jeszcze mnie goni!

Mego serca otwarte wierzeje;
pośpiesz się miła, niedługo dnieje…
Popatrz ile już par na parkiecie
a ty spóźniona! Czekałem przecież,

bo nie znalazłem innej, która by była
dla mnie, jak ty, aż tak bardzo miła!
Orkiestra skończyła już grać walca;
chciałbym zaprosić ciebie do tańca.

Jesteś taka dziewczęca i wiotka,
a nadewszystko miła i słodka,
tańcząca z wiatrem na wiosnę brzoza,
wsłuchana cała w grę wirtuoza!

Niech tango płynie ponad lasami
jakbyśmy byli na świecie sami,
niech się krok z krokiem w tańcu zazębi
a oczy dotkną oczu twych głębi

i na twych ustach mych ust muśnięcie;
kręć się nam ziemio na jednej pięcie!
Ziemia za mocno się zakręciła,
me ręce puste, bo jakaś siła

porwała mi ją do stropu belek…
Został na ziemi jej pantofelek,
na niebie slad jasnych warkoczy
gwiazdy, która olśniła mnie w nocy!

Be careful, man, do not follow me!

Opublikowano

To bardzo piękna baśń. Ona czasem zdarza się na Ziemi i zaskakuje realizmem. Trzeba tylko patrzeć uważnie, aby nie umknęła obok niezauważona. Szczególnie nocą. Druga strofa szczególnie jest urokliwa ze swoim ostatnim wersem. Ostatni wers-ostrzeżenie - brzmi zagadkowo i groźnie... Uściski. E.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ostrzeżenie brzmi; nie pożądaj gwiazdy, która mocno błyszczy, bo ona szybko gasnie. Każdy z nas ma swoją gwiazdę, pod która się urodził i która mu wiernie świeci bardziej lub mniej jasno. Dziekuję za czytanie i miłe uwagi. Pozdrawiam. Eugi.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ostrzeżenie brzmi; nie pożądaj gwiazdy, która mocno błyszczy, bo ona szybko gasnie. Każdy z nas ma swoją gwiazdę, pod która się urodził i która mu wiernie świeci bardziej lub mniej jasno. Dziekuję za czytanie i miłe uwagi. Pozdrawiam. Eugi.


Z gwiazdami różnie bywa. Są rozmaite. Może w ogóle lepiej gwiazd nie pożądać? Ale za ostrzeżenie dzięki. Pomyślę. E.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarc Tak, bo to męski punkt widzenia i zapewne ciekawszy dla czytelnika. Tak, czy inaczej historia to męski punkt widzenia, a jest zdominowana całkowicie przez facetów. 
    • @Berenika97 Każdy toczy własną walkę, często niewidoczną.   Piękny wiersz.   Pozdrawiam 
    • Ciche groby – zapomniane. I na krzyżu przysiadł ptak kraczący. Wspomnienie o zmarłych. Ta jedna bezinteresowna , czysta myśl. Zatrzymaj się człowiecze. Zdejmij czapkę , módl się i o końcu swoim pomyśl. Pomyśl o tym , który czuwa. I patrzy na wskaźnik Twoich dni. Ostatki liczący.   Już czas. Jesteś w kolejce. Masz numer. Chwytaj dzień bo przyjemność to Twój jedyny poplecznik. Lub umieraj ze strachu. On zwinie Twą duszę i żywot w rulonik. A na duszy pojawi się ostatniego rozgrzeszenia grawer.   Pani odziana w szatę nocy piekielnej nie zostanie na herbatę. Nie zostawi czasu do namysłu Nie pomoże wstawiennictwo Boga , papieża czy biskupa. Poczeka aż odejdziesz. I weźmie w swe zimne objęcia trupa. Zabierze do podziemi, gdzie z innymi przeklętymi siędziesz do stołu.   Nie widzisz swego końca. Tego wybranego już modelu. Po życiu jest śmierć. To jest kolej i ład. Omeny śmierci, spadają na ziemię jak grad. Niech Cię rozszarpią ognistymi zębami. Wyjedzą ciepłe wnętrzności. Człowiecze mój - nieprzyjacielu.  
    • @Marek.zak1 Bo w nich pisze się głównie o czynach, taka reminiscencja romantycznocentryzmu w opisywaniu historii, połączenia moralnego i pedagogicznego w ich przesłania, a nie o procesach, „technologii codzienności” - tak to był to ujął.
    • Czy pisać wiersze? Na łąkę wszechświata wybiegać? Zrywać śpiące gruszki i wiśnie? Wierzchem chmur jechać jak na wschodzącym słońcu? Duszę rozświetlać nadzieją?   Czy pisać? Na tęczy zawisnąć znienacka? Uszczypnąć los w nos? Potargać szczęście za włosy?   Czy wbiec schodami do nieba skacząc z mostu tonącego w kwiatach?  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...