Granica wyobraźni

[Big Bóbr]

Przedstawiam moją wizje granicy fantazji.

Sztorm myśli burzy moją duszę. Masakruje przeciętny pogląd o świecie.
Jak w pustce kanciaste bramy pokonuje, które wiążą mnie.
spadam
lecę w dół
strach
ból
smutek
strach
samotność
niezaradność
strach
pustka
nicość
strach
pustka
wyobraźnia
śmierć
......upadłem.........
Stoję w ciemności mojej wyobraźni. Chłód mnie przeszywa . Tracę równowagę.
Niekończące się głębiny w naszych głowach zawsze będą przed rosnącym kosmosem.
To granica mojej wyobraźni.


Ps.: stojące pojedynczo wyrazy mają być zarysem spadania

[Gość]

Mówią, że nawet piekło ma dno. Od tego zaś można się odbić. A granice... są po to, by je przekraczać.
Pozdrawiam serdecznie
Jolanta

[Zdzisław_Chciwiec]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... a kazdy ma swoją " wersję " przekraczania i tak jest okij i o to kaman ....:)))

[Ela_Ale]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Już jest bez błędów ort.! Cieszę się! A teraz: nie komentuj ani przed ani po swoich tekstów. One muszą to zrobić same. Nie możesz mi tłumaczyć, co "autor miał na myśli". Chcę się tego sama domyślić. Daj szansę.
Znowu jest podobnie - pomysł jest dobry. Wyobraźnia, kosmos i dno. Już było, ale możesz jeszcze. Tylko wyliczanka, mimo, że zrozumiały niby jej cel (nawet bez Twojego komentarza!), nudzi i jest zbędna. Ma obrazować tunel lotu, a staje się litanią. Cały tekst jest za bardzo odległy od poezji. Spróbuj skrócić swoje wnioski i przemyślenia w nim, napisać w paru słowach, co Ci chodzi po głowie, bez zbędnego patosu. To, co napisałam, wynika z koleżeńskiej sympatii, a na pewno nie jest chęcią popisywania się fachowością, jako, że laik ze mnie. Pozdrawiam. E.

[Big Bóbr]

Dzięki za rady ;)