Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dla wieszcza w piórze


Gość

Rekomendowane odpowiedzi

Wyrwane kartki z kalendarza
gdzie kurzem obrosła poezja
w kronikach czasu zapisane
nim niebem na skrzydłach odleciał
wierzba pochylona jak starzec
niedojedzona kromka chleba
i łzy wylane w ten atrament
za niedokończony poemat
pajęczyna splątana ścianie
zapomniany wieczny poeta
ziemią milczy zmurszały kamień
co jeszcze duchem błądzi z wieszcza
Ewa zapłacze nad Adamem
bo nikt już o nim nie pamięta

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ten wiersz podoba mi się bardzo, a już na pewno bardziej od Twojego poprzedniego tu wiersza. Widocznie ten sposób krótkiej wersyfikacji, bardziej mi odpowiada, a samego autora, czyli Ciebie Super-Tango zmusza do bardziej rzeczowej wypowiedzi, tzn. unika się ozdobników i innych znanych już wypełniaczy (czyli waty) wiersza. Ale też wcale od niczego Cię nie odwodzę, tzn. pisz takie i takie sonety, i w ogóle różne wiersze, bo nigdy do końca nie wiadomo, co z czego wyjdzie, i czym będzie. Za ten więc wiersz moje dzięki i gratulacje. Pozdro

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

kurzem obrosła poezja
w czasie kronika zapisana
nim niebem na skrzydłach odleciał

zostawił wierzbę pochyloną jak starzec
niedojedzoną kromkę chleba
i niedokończony poemat
łzy wylał w atrament

nie zapomniany poeta
co jeszcze duchem błądzi w słowach
choć ziemią milczy zmurszały kamień
literatura o nim pamięta

Przepraszam, że tak sobie pozwoliłem...

Pozdrawiam - piasek.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nie napiszę, że wiersz jest "bardzo dobry", ani że jest "udany" czy "dopracowany"... Nie mam tutaj prawa głosu :) Są TACY, którzy znają się lepiej i pewnie wiedzą lepiej.. i "ocenią" lepiej.
Więc co napisać, jeśli chcę bardzo? Gratuluję siły... wyrazu! Dla mnie wiersz jest wyjątkowy. Zamyśliłam się..

Z wyrazami serdeczności,

In-humility,
K. W.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • to nie sen  świat rozpada się na kawałki  fruwające ręce nogi  kawałki dzieci  szarpane przez  zgłodniałe psy  choroby zjadają żywcem  z dziurawych ścian  spoglądają smutne oczy  nie przerażają nikogo wywołują uśmiech  takie obrazki są  codziennością  konsumujemy je tlumnie w TV po kolacji na deser    to zabawy w wojnę  panów polityków  w białych koszulach  nie tylko na Ukrainie i Libanie    a my  my... nas jakby nie było  namaszczamy ich    12.2024  andrew
    • A wołanie tłumu, gdy trwogi miały swój ton, Ja-przezroczysta, próżna, jak papierowy tron, co wiatr niesie w dal. Miała, straciła, w płaczu nadziei obłed, Bluźni ciernie, róży płatki obłędne, krwią zraniona w duszy.   Urodziwa, lecząca woda, w jej lustrze odbicie czyste, Głosem spłoszyła, na wierzbie z głową wciąż wpatrzoną. Żywicą krwawi, lecz pnie się ku niebu, kwitnie w ciszy, Choć gwiazd nie dotknie, wciąż wyżej rośnie, ponad czas, ponad świat.   Korzenie nieszczęścia, płytkie, lecz silne jak kłącza tej wierzy, Wśród wierzby rozwiewają smutek, jak jej łzy, jak jej śpiew, na szkle rysa Wciąż się pnie, choć łamie ją wiatr, choć z serca wycieka żywica, Nie dotknie gwiazd, lecz w swym wzroście nie ustanie, płacząca ta wierzba.     A cry of the crowd, when dread took its tone, I-transparent, hollow, like a paper throne, Carried by winds to the faraway vale. She had it, she lost it, in hope’s wailing spell, Cursing the thorns, the rose’s bewitched veil, Bloodied in soul, in her anguish frail.   Graceful, healing water, her mirror’s clear gleam, Her voice once startled, on the willow’s dream. Bleeding with resin, yet climbing the skies, Blooming in silence, though stars she won’t prize, She reaches still higher, beyond worlds, beyond time.   Roots of misfortune, shallow yet strong, Entwined like the willow’s mournful song. Her sorrow’s dispersed, as her tears softly chime, A crack in the glass, a fracture in rhyme. Though broken by winds, her heart leaks resin, Yet the weeping willow will rise, ever driven.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W każdym razie, w wierszach ty To zawsze podmiot liryczny.pzdr  
    • Jestem taki opiekuńczy i zrozumieć wszystkich mogę cierpliwości mam tak wiele wskażę innym prostą drogę jestem miły i uczynny kocham dzieci i zwierzęta nie brak mi inteligencji kto mnie spotka zapamięta jestem piękny ponad miarę włosy lśnią na mojej głowie zęby białe jak perełki ciała piękna nie wypowiem i tak dziwię się tym ludziom każdy gardzi poniewiera że nie lubią mnie a przecież jestem skromny jak cholera  
    • Dlaczego serce moje Do Ciebie śpiewa Bez wzajemności   Dlaczego szarpie Twej bliskości brak Tak długi już czas   Dlaczego lustrzanie Nie dzieje się nic Na drugim końcu nici   Dlaczego kielich miłości Solą łez smakuje Tęsknoty niespełnionej   Dlaczego nadzieja  Umrzeć nie chce W obliczu codzienności   Co tak naprawdę  Przędzie między nami los Pod osłoną rzeczywistości
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...