I nie opuszczę cię...

[La_Fée_Verte]

Trzymam w dłoniach naszyjnik - wyłowiona z kipieli samotna perła. Huśta się w takt melodii mych rąk. Szczęśliwa?
A czy ten sznur pereł w szkatule tajemnej zamknięty, szczęśliwszy od niej? Uwikłany w węzeł nie do rozsupłania jak stryk... aż do śmierci. Marzący, by stać się węzłem gordyjskim.
I nie litujmy się nad samotnością perły. Nie jest ona bardziej samotna niż cały ich sznur. Jak ludzie związani przysięgą strykową: "... i nie opuszczę cię aż do śmierci". Czekający na cięcie innego Aleksandra.