Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pióro i Pióropusz

cichoszept
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

cichoszept

cichoszept

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Pióro nie mówiące słowem i dumę, którą jako koronę z piór przyjąłem.
Ręce swe które oplotłem węzłem pokus, bezrozumnie serce zostawiając z boku,
tylko po to by nieść ten pióropusz który w głowę uwiera.
Odziany jedynie w swe stany upojenia.
Gdzie rzeczywistość jest trwogą mojego sumienia,
a Świat niesie tylko ból i cierpienia.
Nadzieja tu nie ma już dla mnie racji bytu.
Jestem na dnie, a niebo nie ma dla mnie błękitu.
Jestem tylko szelestem kartek w pamiętniku.
Wspomnieniem samotnego dryfu, po morzu pełnym krzyku.
Piórem które pluje mej duszy artykuł niebieską krwią na biały papier.
Jestem romantycznym polakiem, który dalej nie chce przestać kusić losu,
zakładając swój pióropusz...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jacek_Suchowicz
      Niewidzialny wiersz

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      znakomity pomysł   otwieram oczy jakbym widział chociaż są one niewidzialne mnóstwo nade mną krąży chyba a czasem któryś  mnie dopadnie   zwłaszcza gdy czytam inne wiersze to jakiś z góry w łeb mnie wali jak komentując ten niniejszy sam nie wiem kiedy się odpalił :))
    • Jacek_Suchowicz
      Afrodyzjak

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      @Moondog podoba się, rzeczywiście w sposób prosty przekazane myśli;   Tylko słowa mięsiste spożywam A na dodatek nawet nie pieprzę   jeszcze pieprzyć mięsiste słowa - przesada   świat mnie znowu okradnie Bo docenia gdy zazdrości   prawda często spotykana :))
    • Marcin Tarnowski
      Niech choć „Mój chłopiec!”

      Przez Marcin Tarnowski · Opublikowano

      A co z doświadczeniami żołnierzy,  Którym Polska mogła swój los powierzyć, Dość wiernym, by nie szli do wrogiej armii; – Są „Nasi…”? czy tylko z rodzinami? – – Tu Dziadek tuż pod lufą NKM-u – Mundur polski = wierny krajowi swemu. Tu zaś pierwszy z lewej przy ORP Gdańsk By potem w szańcu w obronie Helu stać. Krył się, lecz wpadł – do obozu posłali, Zwał się „Udet” na Jersey, więc w dali. – Czy to mu policzą jako wycieczkę? … Sam na swe na konto zaliczył ucieczkę, By z kolegami znów w polskiej armii. Anty-Polaków * tym się nie nakarmi!  Nie w służbie moralnego niepokoju = Nie ich, choć „Mój chłopcze!” śpij w spokoju!
    • Jacek_Suchowicz
      niewypowiedziane

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      klimatycznie i leśmianienie fajne   dlaczego mają smutnieć pióra kiedy gąsiorki bąbelkują tam winogrona już winnieją a spirytusik pigwę ujął   w słoikach śliwki konfiturzą  w syropie słodzą się maliny a pióra piszą i bajdurzą bo zjesienniały odrobinę :)))
    • Duch7millenium
      Nieoczekiwany

      Przez Duch7millenium · Opublikowano

      Bywa, że obietnice są ułudą, a dni określone mają granice Że gniew tłumiony w fałsz się przebiera by nabrać znów swej pierwotnej formy W całej okazałości, przenikliwie drążąc wcześniej strumienie ujścia ku morzu rozkoszy To nie prokrastynacja, gdy rozum walczy z sercem, Nie problem odwlekać spełnienie potrzeb w przyszłości Czekając na coś, co nigdy nastąpić nie chce   Ignorancja ma swe podłoże, w znudzeniu brodząc poszukuje głupoty, za lenistwem i prostotą goniąć, obywa się z trudem Prosty jest etat, proste życie bez wyzwań, bez kierunku iść tam, gdzie reszta  Ku temu, co rozgranicza jaźń od ciała.   Nie zabiegać, nie wątpić, nie rozwiewać wątpliwości, masturbująć się powszechnością dnia każdego, w nieoczekiwaniu na to czego nie oczekiwać nie można.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...