Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Minęły dni i tygodnie
Wciąż piszę
Już nie tak swobodnie
Jak wtedy gdy miałem ciszę

Ale staram się nie zapominać
O forum, o wierszach
To trzeba kochać i tego się trzymać
Bo tu tkwi siła,kóra jest najpiękniejsza

Słowa,myśli i przenośnie
Płynące z ludzkich serc
Uczuciowe jak Przedwiośnie
Często odsyłają nas do tamtych miejsc

Niekoniecznie tych na mapie
Ale przede wszystkim tych z głębi duszy
I nie ważne na jakim życia jesteś etapie
Tego nikt nie zabierze, nikt nie ruszy

Nawet gdy złe duchy zniszczą nas
Pozostaną kartki papieru
Pozostanie dawnej poezji blask,
Z której nie zrobią przecieru

Poezja jest silniejsza od zła
Przecież wystarczy jeden dobry rym
I nawet gdy spowije nas Hadesowa mgła
On przetrwa jak starożytny Rzym...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Przy pierwszej (z tych cytowanych przeze mnie) coś mi się osunęło na bakier, przy drugiej ... niech leży - za chwilę podniosę :)
Pozdrawiam serdecznie.Małgosia
Opublikowano

znalazlam jeden dobry rym u Ciebie wierszach-najpiekniejsza. To rym niedokladny z ta sama samogloska. Inne niestety albo gramatyczne albo czestochowskie. Sama takie kiedys pisalam i jeszcze czasem mi sie jakis trafi, za co obrywam po glowie. Poczytaj o rymach, o ich rodzajach, rymiarka pomoze znalezc Ci rymy niedokladne, ktore uzyjesz do wiersza. To wcale nie latwo, wymaga czasem wielu prob, ale warto probowac, bo jak piszesz sam poezja jest rzecza piekna i cos zostawimy po sobie /swoje mysli, odczucia/. Pozdrawiam z Australii.australijka

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Piszesz o wrześniowej mgle,  piciu mleka z miodem o poranku,   słodkiej gałązce łoziny pomalowanej przez jesienne powietrze,   o wrażeniach miękkich  jak pszeniczny chleb, przesmarowany słodką barwą jagód    Piszesz   A ja wjeżdżam w twój sad czołgiem Smar sączy się na maki  
    • Pojawiłaś się jak anioł z mgły, znikąd, Bez zbędnej aureoli, z szarości zwyczajnych dni. Stworzyłaś ognisko rodzinne, przytulne; Czepialiśmy się twojej spódnicy   Przed złym wilkiem i upiorami. Uczyłaś nas ugniatać ciasto i lepić pierogi. Czarodziejskie zupy razem gotowaliśmy Z tajemniczych składników, aromatów i przypraw.   Palcem każącym przed nosami nam machałaś Za wybryki dziecięce i swawole dzikie. Kołysałaś do snu baśniami snutymi Z mroków leśnych kniei i moczarów.   Pod kocem chybcikiem zasypiało się ze zgrozy. Gdy w kąpieli my, łobuzy-krauliści, Pianę rozbełtaliśmy aż pod sufit, Za uszy i nosy nas nie wytargałaś.   Przemawiałaś do nas słowiczym głosem. Śpiewałaś dawne przeboje z płyt gramofonowych. Tańców nas uczyłaś, krok za krokiem zwiewnym. Smutek i łzy nigdy nie zagościły na Twoim obliczu.   Pokazałaś nam świat za oknem, inny, W nieznanych nam barwach, ulotny. Uczyłaś pokory i zrozumienia dla nieszczęśliwców; Grosza nie szczędziłaś dla wędrownych grajków.   Dorastaliśmy jak na drożdżach ciasto chlebowe; Z portek, koszul aż łokcie i kolana wystawały. Szliśmy drogami polnymi pobierać nauki, Liznąć wiedzę i arkana tajemnic u mistrzów.   A ty zawsze przy nas, obecna duchem, Z rozpostartymi skrzydłami pieczą nas otaczałaś. Przed klątwami chroniłaś talizmanem; Zło podkradające się z ciemności czmychało.   I tak oto po dziesiątkach lat, strawieni życiem, My, te urwisy i berbecie rozwydrzone, Przy Twoim fotelu bujanym się rozsiadamy. Ciepłym kocem okrytą, pogodną, uśmiechniętą,   Opowieściami nawzajem zabawiamy Z tego pokręconego, nieznanego Ci świata. Wzdychasz, okulary poprawiasz na nosie: „Och, zdradzę wam swoją historię, dzieci drogie...”
    • cisza po zmarłym bywa tak cicha że aż boli   jest niewidzialna a mimo to ją wyczuwamy   boimy  się jej lękamy czy nie przemówi   taka cisza jest  trudna bo  płacze
    • @Marek.zak1 Dziękuję i pozdrawiam ciepło

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Tomasz Goraj no prosnę coś nowego, ciekawego

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Fajne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...