Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nie Wiem

Czarna_Dama
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Czarna_Dama

Czarna_Dama

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

jak zawsze sama
gąbką ścieram horyzont
myślowego i moralnego chamienia
zapalam się jak gwiazda
wschodząca w kolaps grawitacyjny
co robić?
idę przez życie
jedną nogą po niebie
drugą po ziemi
wiem że to niewygodne
ale warte wysiłku
zdobycia kluczy do źródła zła
na którym robię interesy
i nic dziwnego
że jestem prostaczką
bo wszystko mi jedno
czy bohaterem Chłopów
był Boryna czy boryga
ważne że mam kasę

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Z przesłaniem się zgadzam. Niemniej podzieliłbym utwór na strofki, ale to tylko moje widzimisię. Utwory lecące ciurkiem jakoś mnie odstraszają. Może to brak chęci do współpracy z autorem...?
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • violetta
      przesadzam słowa

      Przez violetta · Opublikowano

      To też o moim kwiatku:)
    • violetta
      Jesienne Refleksje

      Przez violetta · Opublikowano

      Pitagoreizm a to ciekawe:)
    • Konrad Koper
      Kaleczycie mnie…

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      wirtualnym nożem : ideą metaforą modłami znakiem                 … Nóż odbija światło-myli.      
    • infelia
      Snomat

      Przez infelia · Opublikowano

      Gośka, zwolnij, gdzie tak pędzisz, szalona? Ucho w torbie urwiesz, precjoza ci wypadną! Z wózkiem nie nadążam, paragon za mną się ciągnie Długi na trzy metry, aż mnie hamuje.   Na parkingu pod marketem automat nowy stoi. Popatrz na to: błyska i podzwania, jak na jarmarku. „Co w tym pudle widzisz, erotomanie? Lalki dmuchanej ci się zachciało? już po tobie!”   Sny serwują do wyboru, do koloru – nie masz tego w chacie. Nie bądź jędza, raz się żyje, wywlekaj kieszenie. Lukaj: sen o SPADKU... co, wchodzimy? „Masz dwa zeta, ty idioto od Dostojewskiego”   Łup! kapsuła na podajnik spadła z grzechotem. Jeszcze tu wrócimy – kiwam palcem do machiny. Gocha, śpisz już? chryy... dobra nasza, no to lulu... W skrzynce list w grubaśnej kopercie   Z pieczęcią lakową, a w środku nasze imiona i nazwiska. Z drżącą ręką biorę się za czytanie – gęba uśmiechnięta: „Dziedziczycie pałace, wsie, winnice i ogrody. Biblioteki pełne wiekowych ksiąg, rycerskie zbroje,   Skarbce, gdzie klejnoty i złoto migoczą, Jak światła uwięzione w kryształach” Już biegłem korytarzem z marmuru, Już dłonie sunęły po poręczach bogactwa,   Już słyszałem echo donośne obietnic, I nagle zawrócił mnie głos zza pleców: „Oto rachunek – długi po przodkach. Psy, koty i papuga – jedynie twoje!”   Fortuna zaśmiała się w twarz, dowcipnisia jedna. Nasłała komornika, jak zbója z wysokich Tater. Sen na kredyt, życie na minusie, o czarnym chlebie... Gośka, w drzwi łomocą, budź się z tych koszmarów!  
    • Simon Tracy
      wyprowadzanie

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      @Gosława Nie mogę oderwać oczu od kunsztu z jakim piszesz każdy kolejny wers. Jest to realizm otoczony obrazem chwili. Czasami pięknym i nostalgicznym a innym razem mgielnym i przerażająco chłodnym. Piszesz doskonałą poezję.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...