Chcę spowolnić czas

[Czarna_Dama]

co czynić mam
od dziś do śmierci
utarte koleiny wytyczonych
dróg drogowskazów
życiowej strategii
orientacji
gdzie dziś przód
gdzie jutro tył
życia przestawienie
obciążone bagażem
nie przysięgam
wierności na wieki

[Anna_Para]

Witaj, Czarna Damo. Fajna refleksja o niestałości, niestabilności "gruntu pod nogami", zmienności, kaprysów losu. Zrezygnuj z inwersji, naprawdę posłuży to wierszowi!

co mam czynić
od dziś do śmierci
utarte koleiny wytyczonych
dróg drogowskazów
życiowej strategii
orientacji
gdzie dziś przód
gdzie jutro tył
przestawienie życia
obciążone bagażem
nie przysięgam
wierności na wieki

A to wyboldowane - jakieś takie... nie teges. To znaczy - zbyt dosłowne, zbyt ogólne. Pozdrawiam, cieplutko, Para:)

[WiJa]

Myśl jest, ale co do wiersza, czy to jest już wiersz, mogą być wątpliwości. Nikt też nie ma recepty na pisanie wierszy, ale jeśli się ma coś ważnego do powiedzenia, to zawsze (wcześniej czy później) znajdzie się ten najodpowiedniejszy zapis. Po pierwsze, co bym z tym wierszem zrobił, to podzielił go na dwie (sześć wersowe) strofy. Albo nawet (lepiej) na trzy (cztero-wersowe), lub jeszcze inne, acz nie za częstsze; choć możesz widzieć problem w dzieleniu ciągu sentencji, ale w nowoczesnej poezji to nie nowość. A pożytek z tego byłby taki (dla czytelnika), że byłyby chwile na wytchnienie, na zrozumienie każdej części zwrotki (sentencji). Naprawdę jednym tchem trudno to wszystko ogarnąć, a po części (częściach), wiersz nawet nabiera innego (większego, zaskakującego) znaczenia. A jest w wierszu kilka przednich myśli, nad którymi warto się zastanowić, ale jak mniemam, co innego jest (dla czytelnika) hurtem podsumować cały wiersz, a co innego delektować się stopniowo. A to trzeba czytelnikowi umożliwić. Tylko nie daj Boże, żebyś czasami zaczęła używać znaków interpunkcyjnych. Pozdrawiam.

[Czarna_Dama]

WiJa dziękuję za super mądre rady, z zapałem poprawiam.

serd.pozdr.

[Czarna_Dama]

Dzięki Aniu za sugestię, z pewnością zastosuję.

serd.dzięki