odkrywca złudzeń

[magda onuch]

niczym w klepsydrze
chwila za chwilą
spada w bezduszne odechy pamięci
pośród kurzu i pajęczyn

niby wspomnienie
moment za momentem
ucieka przed siebie
czy wróci?
nie wiem...

jak w noc okrutną
obdartą z gwiazd
znikają złudzenia
pojawia się szary świat

odkrywcą zawsze chciałeś być
teraz zabijasz stłumione sny
układając pomiędzy kartki wyraz ich
zasłaniasz cierpiący wdech

poczucie bezradności ulotnej ciszy
w blasku serca
ułomności...

[Marek Wieczorny]

Pani Magdo!
Wiersz ciekawy. Może tylko trochę przemyśleć ten wers: "...zasłaniasz cierpiący wdech".
Serdecznie pozdrawiam
Marek Wieczorny

[Gość]

Pani Magdo jestem na tak....

jak w noc okrutną
obdartą z gwiazd
znikają złudzenia
pojawia się szary świat

odkrywcą zawsze chciałeś być
teraz zabijasz stłumione sny
układając pomiędzy kartki wyraz ich
zasłaniasz cierpiący wdech

....te wersy są moje :-) mimo to iż Pani je napisała...(mam nadzieje że rozumie mnie Pani)...są mi takie bliskie...p.s jest coraz lepiej zdecydowanie najciekawszy wiersz w Pani twórczości pozdrawiam