Honor Platformy

[Józef Bieniecki]

Honor po Bogu- dumnym bywał słowem,
W tradycji polskiej dla Polaków święte,
Póki komunizm nie wniósł nowomowę,
I w kąt tradycji zostało kopnięte.

Cenili honor ,Ojczyznę kochali,
Kraj miodem spływał ,a opływał mlekiem
Póki rodzimi zdrajcy nie sprzedali,
I wytoczyli z Polaków krwi rzekę.

Dziś bez znaczenia wiążące wartości,
Szlachetność nosi pazerności imię,
Odpowiedzialność legła w uległości,
Zaś patriotyzm- pod mostami drzemie.

Odwaga jęczy pustymi hasłami,
Imię zła nosi większość polityków.
Farsę odgrywa,falszem i drwinami,
Nie ma elity,a banda fircyków.

Z dzienników swołocz knuje i podpuszcza,
To władza czwarta-byle gorzej było.
A durna w pisma wczytuje się tłuszcza,
Swołocz chce dobro, by się rozmydliło.

Powódż nie zmienia poczucia dobrego,
Jakby ta Polska nie była ich Krajem.
Tragedia tamtych,a wina Kalego,
Rządowym spędem rozkoszuje rajem.

Już nie honoru ,a zwykłego wstydu,
Za grosz nie mają z Platformy pijawki.
Kraina cudów ,pijaru -niewidów,
"ZGODA BUDUJE"-moc pijackiej czkawki.

Janusz z Stefanem ,partyjne czyraki,
We prymitywnym odstają chaosie.
Partyjna swołocz,podludzie-ich wraki.
Tusk wstrzymał oddech-kolesie przy głosie!!

Józef Bieniecki