Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Képi blanc

Rafal Bielan Wierzbicki
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Rafal Bielan Wierzbicki

Rafal Bielan Wierzbicki

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Jutro też wstanę. Wymienię pestki na haszysz.
Strzelałem wczoraj do gałęzi. Tu w Legii strzela się
na pamięć.

Mamy od tubylców kapitalny towar, jemy, palimy,
leżymy na stołach. Wieczorem fińskie gwiazdy porno,
młodzi się nie skarżą z glockiem przy czole.

Umiem sobie wyobrazić, że piach to zaspy śniegu,
konserwa z tuńczyka jest jak gulasz matki.
Mam tu kilku kolegów, jeden mówił, że bił się w
Jugosławii. Wierzę mu bez granic, umie trzymać
karabin.

Mówiłem mu o twoich piersiach i nogach,
pytał czy umiem cię jeszcze kochać.

Nie będę Ci pisał jak zabijam. Śmieszne,
nawet równo oddychałem, w końcu zarabiam
dla nas na mieszkanie. Mon capitaine, idę na spacer
jutro wysadzamy posterunek w Czadzie,
dzisiaj mam wolne, robię tatuaże.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Domysły Monika
      riffy tuż przed świtem

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @Naram-sin Na ten moment czekałam. Muszę przyznać – pokazałeś mi, że emocje potrafią jednak wziąć górę nad rozsądkiem. Mialam przecież szczerą ochotę wytknąć ci luki w tym wierszu. (nie tylko ty poruszasz się po artystycznym gruncie). Ostatecznie jednak wybrałam pokorę.  Pozwolę sobie jednak na jedną drobną, acz kąśliwą uwagę. Twoje krytyczne uwagi kierowane do innych autorów... tu też by pasowały.  
    • Arsis
      Dotknij

      Przez Arsis · Opublikowano

      Albowiem dotykając…   Wiesz, piszę w świetle idącym od gwiazd. W drżących rozpryskach iskier. W powietrzu piszę słowa spokojne jak niebo, jak noc. W zapachu jaśminów. W woni słodkawej i tkliwej. W przestworze ogromnej melancholii.   W tej otchłannej zmysłowości, co mnie okrywa szalem utkanym na drutach matki będącej w niebie. Jakby to był jej prezydent i błogosławieństwo na pierwszy krok naszej wspólnej drogi.     To od księżyca. To wszystko płynące od niego. Albowiem omiata srebrnymi brwiami pustkę ogrodu, ścieżki niknące w dali. I przemyka chyłkiem, rozsuwając gałęzie cichym szmerem wiatru.   To od księżyca. To od niego miłość się niesie jak echo.   Wszystko zbyt długo dławiłem w gardle, nie mogąc z siebie wykrztusić słowa. I szedłem od drzewa do drzewa. Od krzewu jaśminu do róż nabiegłych krwią, czerwonych jak spragnione usta.   Twoje? Moje? … nasze…   … choć na razie w tej samotni niczyje…   I widzę twoje włosy. Rozfalowane. I czuję na skroniach twoje dłonie…   Na jawie? We śnie?   Nie wiem.   Ale wiem, że tęsknię, kochanie.   Omiatasz mnie w noc każdą tym spojrzeniem, wzrokiem zastygłych oczu. I omiatasz mnie podwójnie, potrójnie snem skrzydlatym jak nigdy dotąd.   I bardziej. I jeszcze..   I kiedy ulatujemy w przestwór, złączeni, mijamy wierzby kulejące, co się podpierają na zgrubiałych sękach.   I topole strzeliste, i dęby, kasztany…   Dużo tego. Tak bardzo wiele…   I pamiętam, że w dłoń moją weszłaś ciepło jak lato.   To było wtedy. A teraz?   Zamykam cię w sobie tak jak zamyka się kwiat drżący w powiewie. I byłaś we mnie.   I jesteś...   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-05-13)    
    • violetta
      "Smutno mi Boże"

      Przez violetta · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka miałby towarzystwo:)
    • Alicja_Wysocka
      "Smutno mi Boże"

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @violetta  Och Violka, Ty to potrafisz rozbroić człowieka :))
    • violetta
      "Smutno mi Boże"

      Przez violetta · Opublikowano

      To prawda kobieta by ci się przydała:)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...