Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zatrzymam w kadrze smak przyprawiony tobą
skrycie oprawię czekaniem
niewyspane noce porymują dosyt

choć pewność świtu
jeszcze za horyzontem
nie przeraża jutro

rozwiążesz zasupłania
starego w nowe
wkroczymy

razem

Opublikowano

w tej sytuacji dodam skromnie :)): kiedy czytam tak dobrze skonstruowany tekst, aż mnie fizycznie dotyka zastosowanie niepotrzebnego powtórzenia, no po co oczywistość nazywać?
Razem wynika z treści. Krysiu, proszę nie drecz mnie bo ten wiersz jest tak dla mnie piękny..... wiem, to szantaż ;))))))
:))))))

i już nie zawracam głowy :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dorotko, "razem" może być poniekąd "osobno" (np. na odległość), więc tu odgrywa ważną rolę, ponadto "razem" łącznie z tytułem spina całość ...ale masz prawo mieć swoje zdanie a ja je szanuję.
Dziękuję.
:):)
Serdecznie pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


bardzo sympatyczny ten Twój "szantażyk" :))))
ale ... spróbuj przeczytać po "razem" tytuł wiersza
:)
dziękuję za ponowne przybycie
:)))))
cieplutko pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jest tęsknota, jest nadzieja i uczucie wewnątrz
taki sentymentalny
po Twojemu Krysiu, to dobrze, to bardzo dobrze:)
pozdrawiam
r
hehe...sentymentalny jak większość zakochanych kobiet :)
lubię pisać "po swojemu" tak jak czuję,
cieszę się, że akceptujesz

dziękuję Rafale
:)))

serdecznie pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

ubarwimy codzienność

Tytuł przydałoby się wkomponować, schować w treść. W obecnej formie, tytuł "zamyka" wiersz na samym początku czytania. Nic już potem nie jest zaskoczeniem, ciągiem dalszym, puentą, to tylko odmienianie pierwszych słów przez mniej lub bardziej klimatyczne przypadki.

Opublikowano

Krysiu,
Ty naprawdę potrafisz ubarwiać codzienność,
piękną poezją,
poukładaniem estetycznym słów mądrych,
lubię Twoje pisanie,
otulam się tym wierszem,
i niech ze mną pobędzie sobie,
miło pozdrawiam,
jacek.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


to też jest sposób odbioru (męski), ale można także po "razem" ogarnąć jeszcze raz całość...można na wiele sposobów, szczególnie jak patrzy się przez pryzmat własnych doświadczeń (kobiety zwykle ogarniają całościowo)

dziękuję Marku za czytanie i komentarz
:-)
serdecznie pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jacku, to "ubarwianie" łatwiej przychodzi "razem" :)
bardzo miło, że lubisz moje wiersze i że się tym otulasz,
niech Ci będzie z nim ciepło :)
dziękuję
:-)
serdecznie pozdrawiam -
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena Byli więc silnie połączeni energetycznie. Bratnie dusze, może z poprzednich wcieleń? Cudownie napisane! Pozdrawiam serdecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      i kos w soki
    • serce pękło nie hukiem lecz szeptem odłamki naszych rozmów już leżą na trawniku   twoje imię kiedyś najbystrzejszy promień słońca dziś jedynie uczucie wypuszczone z dłoni które nie wróci tą samą drogą   każde wspólne wspomnienie jest porcelaną rozsypaną na podłodze a ja bezbronnie chodzę po niej każdej nocy   iskierka nadziei z każdym dniem maleje ledwie się tli w popiołach niedomówień boję się ją zgasić bo nie wiem co zostanie   tylko cisza zna wszystkie odpowiedzi które bałem się tobie powiedzieć i choć czas zabrał nasze rozmowy pozostawił nas w tej ciszy   gdyby powrót do przeszłości nie był tylko filmem zatrzymałbym słowa i przytuliłbym cię wtedy  gdy jeszcze nie wiedziałem że tracę ciebie na zawsze   teraz zaś wpadłem w ciemną studnię gdzie światło nie sięga dna każdy dzień to walka a serce już odmawia walczyć   już nie będę tym samym którego pamiętasz w sercu mam szkło z każdym oddechem czuję ból  czy kiedyś jeszcze będę potrafił dotknąć miłości
    • Stoję przed oknem z brudną szybą, świat wydaje się zniekształcony, przykryty ciężką, matową zasłoną. Światło latarni delikatnie muska korę drzewa, tworząc jasne smugi.   Promień odbija się na swój sposób, tworząc tysiące drobnych punktów, rozbłysków, które układają się w nieprzerwany, niemy dialog z nocą. Drzewo rzuca cień, długi i niewyraźny, jakby kształt nie mógł się zdecydować, czy istnieć w pełni może zniknąć w mroku.   Noc żyje, pulsuje, zmienia się. Wydaje się rozszerzać, pochłaniając kolejne fragmenty krajobrazu, ale jednocześnie odkrywając swoje nowe twarze. Każdy ruch wiatru, każdy cień zdaje się zmieniać wyraz tej chwili. Stoję w milczeniu, próbując zrozumieć, czy to świat na zewnątrz zmienia się, czy może to ja widzę w nim coś, czego wcześniej nie dostrzegałem.   Ciemność nie jest już jednolita – ma swoje odcienie, głębie, a w niej ukryte jest coś nieuchwytnego, tajemnica, którą trudno rozwikłać.
    • w słodkiej sukience ręcznie piorę   pełna ekscytacji robię się gorąca  idę sobie ulicą i wącham kwiaty  wieje wiatr rozkładam ramiona        
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...