Ból

[Magdalena Kozikowska]

Nie pojmę tylu na raz słów
gestem podłym do mnie mów
Otaczaj mnie sarkazmem, chamską nicią wierności
Bo ja lubię to
lubię specjalnie wpadać w przepaść miłości

I choć Bóg każe mnie codziennością złą
potrafię tłumić w sobie krzyk

Serce sługą jednak bywa
sztuczny śmiech, natarczywość chwil
Choć aniołem jestem i aniołem tu przybyłam
w diabła dla ludzi zmieniam się

Nie ucieknę od Ciebie od tak
chcę dostać to co od dawna powinieneś mi dać
Czuj się teraz uwięziony jesteś w mojej sieci
poczuj się zaszczycony do następnych stuleci

I choć Bóg każe mnie codziennością złą
potrafię tłumić w sobie krzyk

Serce sługą jednak bywa
sztuczny śmiech, natarczywość chwil
Choć aniołem jestem i aniołem tu przybyłam
w diabła dla ludzi zmieniam się

[ZnudzonaSłońcem]

Wiersz jakiś taki "szarpany". Bez harmonii, czytanie go to jak jazda samochodem z kimś, kto na niewielkim odcinku rozpędza się do 100km/h, nagle gwałtownie hamuje, znowu przyspiesza do setki i tak w kółko. Nie podoba mi się.