Na świtaniu.

[Józef Bieniecki]

Agonia nocy-jutrzni czas,
Złotą poświatą wita.
Jeszcze uśpiony drzemie las,
Mgłą w szatę drzew spowita.

W liściach paproci rosy łzy,
Zapłaczą mgłą poranka.
W oparach mgieł wypływa z wód,
Poety Świtezianka.

Pośród z nimfami brzegiem szła,
Mijając z mokradłami.
Od bagien je tuliła mgła,
Skrzydliła welonami.

Jak wiolinowy lasu klucz,
Nimfy -z piosenek nutki.
Łzy rosy leją z sennych ucz,
Poranne niezabudki.

I szarość nocy,smutny cień,
Złote jutrzenki runo.
Rzeżkość poranka,nowy dzień,
Z ptasząt nabrzmiałą struną.

Na pajęczynach srebrnych łąk,
Z taktem wiatru kołysze.
Na horyzoncie złoty krąg.
Wpisany w śpiewu ciszę.

Józef Bieniecki