Matka

[Aleksander Jasinowski]

Rąbek uśmiechu,
Pokrywa wrażliwość.
Jej wnętrze jest nieskazitelne,
A wartość mogłaby być,
Mierzona w sztabkach złota,
Bogatą w uczucia,
Pełną zrozumienia i wyrozumiałości,
W którym kryje się olbrzymia pomoc…
Lubię ją taką jaka jest,
Gdy mówi szczerze i
Gdy swą radością promienieje
Kobieta która jest w trzech stanach,
Kocham ją za wszystko,
Kobieta, moja
Matka, ziemia, natura
Kobieta która,
Nigdy mnie nie zostawia,
Kobieta co,
Razem ze mną przeżywa złe chwile
Jest jak korzeń, który zagłębia się w ziemi,
Jak w sercu, dostarczając swojego ciepła
I w życiu i w naturze,
Wspomaga moje życie,
Jest moim natchnieniem
Może być Marią,
Może być moja,
Własna…
To ona zawsze zagrzewa mnie do pisania,
Gdy jej nie ma,
Brak mi twórczego myślenia
Matka, ziemia,
Piękna w swej naturze,
Opiekuje się swym potomstwem,
I zajmuje się coraz to nowym plonem
Który wyda na świat nowe owoce,
Kolejne twory jej miłości
Matka, co opiekuje się nami,
Czasem bywa wybuchowa,
Ale to jest po prostu jej natura,
A swą opiekuńczością udowadnia,
Jak bardzo nas kocha