Kraina wszystkiego i niczego.

[MartynaMlynek]

Znajduję się lata świetlne nad sklepieniem nieba,
stąd promienie słońca przebijają przepierzenie każdego drzewa,
Tutaj ścigam się z ptakami, popychana wiatru podmuchami,
Kąpię się w żaluzji chmur, z łapczywością chwytam je garściami.
W tej krainie znajduje się wszystko i nic.
Wszystko bez ciebie jest głupotą.
Nic bez ciebie nie kusi swą istotą.

[Ela_Ale]

stąd promienie słońca przebijają przepierzenie każdego drzewa,

To bym zmieniła (tylko, jak zwykle, sugestia). Przepierzenie udało mi się przeczytać za pierwszym razem z dodatkową literą "p". Po co tak prowokować? Dwa słowa chyba są tu do wykreślenia. "Promienie przebijają przez drzewa" - proste jest lepsze.
Trzeci wers: "Tutaj ścigam się z wiatru podmuchami" ;"popychana" -wykreśliłabym.
Czwarty wers: po co "żaluzja chmur"? Brzmi pretensjonalnie, bo nienaturalnie. "Kąpię się w chmurach"...itd. - wystarczy.
No, to Ci posiekałam wierszyk, ale bez urazy. To tylko moje sugestie. Z najlepszą wolą. Pozdrawiam. E.