Rymowanki zza firanki

[Jędrek Szymański]

Siedzę przy stole
Jak królik na kole.
Dumam i dumam
Ale i tak nie skumam.

To ja poeta
Często bez peta
Z dużą twarzą,
O jakiej górnicy marzą.

Połykam kotlety
Mówiąc, że to omlety.
Biorę do ręki widelec
Mówiąc, że to chudzielec.

Czasami dyryguje uczniami
Jak afrykańskimi banami.
Ludzi często denerwuje
A od czasu do czasu kuje.

To ja poeta
Często bez peta
Z dużą twarzą,
O jakiej górnicy marzą.

Trudno nie zauważyć
Pryszczy, których nie da się zasmażyć
Uwierzcie! Próbowałem…
A potem się kołysałem…
Przez dni kilka,
Jak żona wilka.

Najgorsze, długie włosy
Obciąłbym, ale nie ma kosy.
Ani toporka, czy piły.
Nawet nie ma siły.

A więc, dowidzenia
Wiem, bez duszenia
Ale później będzie
Może nawet w urzędzie…

To ja poeta
Często bez peta
Z dużą twarzą,
O jakiej górnicy marzą.


03.01.2009 roku

[Ela_Ale]

Na razie - klepanki na rozruch? Też dobrze, co dalej? Pozdr. E.

[Gość]

Faktycznie zza firanki Jędrku ;-)
W poezji chyba nie chodzi tylko o rym ortograficzny.
Powodzenia i pozdrawiam
Jolanta

[Łukasz Michał K.]

zajefajny wiersz :) takiego rymowania jeszcze nie widziałem...a tak na serio to....jak wyżej :)

P.S
Jeśli to poezja śpiewana to szczerze powiem, nie śpiewaj takich tekstów. Pozdrawiam