Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Historia edycji

Należy zauważyć, że wersje starsze niż 60 dni są czyszczone i nie będą tu wyświetlane

Nie ma edycji historii do wyświetlenia lub ten wpis był edytowany przez moderatora.



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Annna2
      Wiersz o niczym

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Maciek.J  Ty?  Piszesz bardzo dobrze- w limerykach jesteś mistrzem. A w innych wierszach- zachowujących klasykę- wg. gatunku zawsze. dziękuję @huzarc, @Migrena dziękuję
    • Maciek.J
      Wiersz o niczym

      Przez Maciek.J · Opublikowano

      czuję się teraz jakbym nie był człowiekiem tylko nieudanym moim wierszem bez rymów i średniówki wyrzucony z tomikiem na makulaturę może z tego papieru powstanie coś lepszego i udanego albo nikt mnie nie przeczyta bo będę mniej potrzebny niż kolorowa papeteria kiedy nie mam już do kogo napisać 
    • Annna2
      Wiersz o niczym

      Przez Annna2 · Opublikowano

      Wiersz napisać to igraszka, tak krzyczała nocą traszka. Lepsza jestem od Szymborskiej, Herbert patrzy na mnie wilkiem. Co mi tam powie sam Rilke? Miłosz, Lechoń i Tetmajer, nie po drodze mi z Petrarką. Wartościowe moje słowa. Pan Cogito niech się schowa, bo potężna moja głowa. Miarka się zaraz przebrała, bo wszystkim spuchły  uszy. Uratowano ciszę w głuszy. Ukarano bowiem traszkę rano, z wpisem do akt naganą. I zarazem- płazom nie uszło płazem.
    • Annna2
      Vilanella dla Niej III

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski piękny komentarz. Dziękuję
    • Robert Witold Gorzkowski
      GENESIS

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Migrena i znów bluźnierczy i bezbożny wiersz.  Przeszywa rozpalone ciało szpila lodu która miast roztopić się w czeluściach rozpalonych wnętrzności mrozi je do granic ostatecznych. Czym jest rozwarte łono? jest i początkiem który daje życie i końcem gdy ktoś wbije w nie butelkę i kopnie z całej siły żołnierskim butem po bezbożnym akcie jak w powstaniu warszawskim. I wtedy ten początek staje się końcem z bólu skręcają się wnętrzności i już nie będzie początków ani końców. A jednak „Paruje oddech w ustach dziecka, którego jeszcze nie nazwano” dając nadzieję że nie wszystko jeszcze stracone. Nadzieję że Bóg… jest wszechmogący.         

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...