Samotność

[AQuatro]

Często budzi taka myśl, że zniknęło wszystko,
Że co bliskie i kochane poszło w przeszłość spać.
A to, czego oczekujesz, bezpowrotnie prysło.
Tego tylko nie brakuje, czego nie chcesz znać.

Charakterów ludzkich tłumy chcą odsłonić się.
Lecz nie całkiem, nie do końca - łatwą nie jest gra.
Łatwo z losem igrać, trudniej jest zrozumieć grę.
Ciągłe poznawanie życia bezustannie trwa...

I jedyny na rozstaju chcesz odszukać sens.
Obcy obraz dookoła, słuchasz - cisza mdła.
Pragniesz znaleźć iskrę bytu, poznać prawdy kęs.
Lecz nie widać tego źródła. Gdzie zasada ta?

Bo samotność jest jak noc - cicha, senna, głucha,
Która w bezdenności swej nie ma porównania.
Chcesz wydusić z siebie zew (wiesz, że nikt nie słucha)
Czy kontynuować grę - czy zaprzestać grania?...