Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Bogowie waleczni

Tango171
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Tango171

Tango171

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Kiedy czas zapłacze, jak Pan nad Judaszem.
Ten co wykuł w skale ogniem na tablicy.
Bogowie waleczni, co wstrząsnęli światem.
Bajeczni herosi ulepieni z gliny.

Ludzka wyobraźnia maluje obrazy.
Gęsie pióro moczy w kronikach przeszłości.
A czas ciągle płynie - zmienia bieg historii.
Nikt go nie powstrzyma. Wciąż się kołem toczy.

Gdzie skryła się prawda? Co widzi na oczy?
Gdzie nie ma początku, tam nie ma i końca.
Czy dla tej miłości zaigrały zmysły?

Uskrzydlona duchem - myślą tajemnica.
Odbija się z echa ludzkiej perspektywy.
Choć w prawdzie jej nie ma. Zawsze jest obecna.

HAYQ

HAYQ

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


a czemu to "pan" tak zdyskryminowany wobec Judasza? :)
"Bogowi", czy Bogu?
Poza tym, coś nie gra w tym czterowersie. Same kropki, żadnego przecinka, dwukropka oznajmiającego, co w skale wykuje czas, orzeczenia wyjaśniającego, co będzie:

Kiedy czas zapłacze (...)

No bo jeśli orzeczeniem w tym przypadku jest "ludzka wyobraźnia", to powinna raczej - "wymalować", a nie malować. Malowanie to czas teraźniejszy, a przecież Autor (tak przynajmniej mi się wydaje, bo w innym przypadku, to nie miałoby sensu) odnosi się do poprzedniej strofy, w której czas: "zapłacze, wykuje". I dalej to samo, z gęsim piórem, z upływającym czasem, biegiem historii itd .


Podobnie tutaj.
Tajemnica może być uskrzydlona duchem, a nawet myślą (jeśli taka wola Autora)
ale na pewno nie myślom. Być może chodziło tu o niejedną myśl, a więc wtedy będzie
"uskrzydlona" myślami.

Co do treści, nie wypowiadam się, bo się nie znam.
Pozdrawiam.
Tango171

Tango171

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

HAYQ: to chyba Twoje dzieło. Pamiętasz?

a z rosy cysorz ten (i ma klawo)

oto mi mają (łapami) z rosy cysorza, a z rosy cysorz im ... a pałą! - ja mimo to




Dnia: 2007-09-24 17:31:43, napisał(a): HAYQ
Komentarzy: 7061

mowa jest srebrem, a milczenie owiec

Pozdr.

J.S.

HAYQ

HAYQ

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no, jeśli tak twierdzisz, to pewnie tak :)
I co w związku z tym, jakieś wnioski, albo nawiązanie do tematu Twojego wiersza zauważyłeś?

Aha, pewnie, że głupi ten mój palindrom jest. No tak, przyznaję, cholernie głupi - zadowolony? ;))
A coś na temat moich uwag pod Twoim wierszem będzie,
czy tylko mnie zawstydzić chciałeś?
Tango, jeśli Cię nie pochwaliłem, nie znaczy, że coś Do Ciebie mam. Oceniłem wiersz, wykazałem błędy, jeśli się z nimi nie zgadzasz, to przynajmniej coś bąknij na temat - być może nie mam racji. Wydaje mi się, że moje uwagi były na tyle konstruktywne, że tłumaczyć drugi raz nie trzeba. Niepotrzebnie się zaperzyłeś, bo przecież wiersz wstawiłeś do Warsztatu. I chyba nie tylko po to, żeby go chwalić.
Pozdrawiam.
Tango171

Tango171

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

.

Kiedy czas zapłacze, jak pan nad Judaszem.
Ten, co wykuł w skale ogniem na tablicy.

HAYQ;Nawiązując do Twoich komentarzy odpowiem tak.
Miało być "Bogowie", a nie 'Bogowi" i tu zrobiłem literówkę.
Przyznam się to była moja nieuwaga. Kiedy spisywałem szybko wiersz.
Tak jak z tą "Myślom" I tutaj wyszło, tak jak wyszło.
A pytasz się; a czemu to "pan" tak zdyskryminowany wobec Judasza? :)
Mogę odpowiedzieć, że ten-[ pan?] Jest jedynym Bogiem. A on jest architektem tego świata. On? Jest czasem, tę prawdą. A zapłakał, to nad człowiekiem, nad jego dolą. Gdyż poza nim, nie ma innych Bogów.
To tak ogólnie. A co względnie"Judasza?" Wiadomo kim był i co zrobił.
Tutaj ów "Judasz" zagrał rolę zdrajcy, tak dla przykładu. A chodzi tutaj o miliony ciemnych ludzi żyjących w zakłamaniu. Nafaszerowanych i karmionych przez wieki różnymi "bożkami i bałwanami. I byli ludzie, którzy zbijali na tym kłamstwie, wielkie pieniądze. itd. itp. Masz problem z tym "malować, czy wykuje w skale" Odnosi się to do czasu przeszłego na teraźniejszy. A chodzi tutaj o "Dekalog" A drugi wers tego wiersza nawiązuje tutaj do jednego przykazań Boga. -"nie będziesz miał Bogów cudzych przede mną. Wiadomo, że Bóg wykuł owe, nie dłutem? Ale ogniem. Czy teraz rozumiesz, co miałem na myśli? Odpowiedziałem Tobie tylko na dwa pierwsze wersy. Żeby dalej pisać, byś zrozumiał cały wiersz... Zabrakło by mi dnia.

Pozdr. b;
J.S

HAYQ

HAYQ

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tango, zupełnie niepotrzebnie starałeś się „wytłumaczyć” mi, co chciałeś przekazać w dwóch pierwszych wersach swojego wiersza., bo nie o to mi chodziło. Cały wiersz, nie tylko dwa pierwsze wersy ma dziwną konstrukcję. A mój zarzut dotyczył właśnie złej konstrukcji zdań. To one tutaj najbardziej gmatwają, utrudniając odczyt. Literówki, jak widzę poprawiłeś i dobrze, bo one też robiły zamieszanie.

Zła interpunkcja jest tu jednak największym problemem, więc może należałoby ją poprawić, albo po prostu z niej zrezygnować.
To wcale nie znaczy, że zdania bez znaków interpunkcyjnych mogą być pozbawione sensu, wręcz przeciwnie.



O właśnie - przeczytaj choćby całą pierwszą strofę. Pojedyncze oznajmiające zdania, w których nie ma żadnego wiążącego elementu.
Zajrzyj może do mojego pierwszego komentarza, tam wszystko jest wyjaśnione.
A zresztą - powtórzę. Jeśli zaczynasz zdanie od „kiedy” rozpoczynasz „myśl”. „Kiedy” w tym momencie pełni tę samą znaczeniową formę, co „jeśli”, „jeżeli”, więc wyjaśnienie tego „kiedy” powinno gdzieś… w dalszej części nastąpić.
Tymczasem u Ciebie tego nie ma. I właściwie nie wiadomo, gdzie ta Twoja myśl się kończy. Ginie w bełkocie następnych oznajmujących zdań. Czytelnik wraca, żeby poszukać sensu zdania, uwzględniając złą interpunkcję, pomyłki w pisowni, a tu nic - dalej nie wie o co chodzi, bo coś zginęło.
Taki prosty przykład:

Kiedy czas wskazuje godzinę dziewiątą,
ty zaś tkwisz w pościeli, bycząc się leniwie,
nie płacz, że znów premii nie da w tym miesiącu
ci twój szef - kanalia, bydlak, niegodziwiec.

To dość złożone zdanie, które oczywiście można skrócić do podstawowych elementów. Ale tylko dlatego napisałem je w takiej formie, bo czytając Twoją pierwszą strofę uległem się złudzeniu, że „kiedy” coś się zaczęło, powinno się czymś zakończyć. Twój czterowers zgubił wiarygodność i sens. U Ciebie go nie znajduję.

Aha, kolejna rzecz, która gmatwa, a tłumaczysz ją tak:

No więc, jeśli jest jedynym Bogiem, to czemu w wierszu, wobec Judasza (z dużej litery) mówisz o nim „pan” z małej, a w wyjaśnieniu powyżej, „innych Bogów” traktujesz z dużej. W ten sposób wprowadzasz chaos. Przez taką niekonsekwencję, czytelnik może sobie pomyśleć, że „pan”, to jakiś człowiek, a nie „Pan”. Twoje powyższe wyjaśnienie też jest niezbyt jasne. Jakieś kwadratowe nawiasy, znaki zapytania do „Onego”, który „Jest czasem, tę prawdą”.
Jeśli coś wyjaśniasz, to przynajmniej w tym momencie nie pisz zagadkami, skażonymi dodatkowo literówkami, bo znowu nic z tego nie można zrozumieć. I nie chodzi mi o Twój stosunek do boga, bogów. To jest mi obojętne - Twoja sprawa. Uciekając od odpowiedzi na moje pytania, zapedzasz się w kolejne zagadki. Po co?
Pozdrawiam
Tango171

Tango171

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Co do treści, nie wypowiadam się, bo się nie znam.
Pozdrawiam.

Ostatnio edytowany przez HAYQ (Wczoraj 13:14:12)

Dnia: Wczoraj 13:13:22, napisał(a): HAYQ
Komentarzy: 7065

mowa jest srebrem, a milczenie owiec

HAYQ:jak nie umiesz czytać pomiędzy wersami, to nie moja wina.

Pozdr. b;
J.S

HAYQ

HAYQ

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


hahaha... żeby tam czytać, trzeba najpierw mieć między czym.
Na razie, to się tylko domyślać można
;p
Dzięki, rozbawiłeś mnie.
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      Weneryk

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Wakss  Dobrze, że się nie obrażasz, dałeś znak, że lubisz komentarz. Bardziej chodzi o to czy czy zrozumiałeś. Przeczytaj proszę, tę pierwszą zwrotkę na głos. Tam, gdzie postawiłam ukośniki, na chwileńkę się zatrzymaj. To taka malutka ławeczka, żeby przysiąść z oddechem. Musisz to usłyszeć, te trzy wersy wyznaczają rytm wiersza. Powtórz to kilka razy na głos, złapiesz co trzeba, to właśnie jest średniówka. Jest jak dróżka, musi wypadać do końca w tym samym miejscu, bo inaczej wiersz wali się jak domek z kart. Złapiesz to, wiem, bo dobrze zacząłeś. Tak musisz ustawiać, przestawiać, szukać nowych słów lub synonimów. To się nazywa praca nad wierszem :)   Aaa, na marginesie i na przyszłe wiersze. Nie musi być w środku wersu, nie musi być 6+6, może być 5+5, 5+4, 6+7, 7+6 itp. Ma tylko być w każdym wersie identycznie, bo inaczej się rozsypuje i nie ma melodii. Dawaj! :)  
    • Alicja_Wysocka
      Weneryk

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Wakss  Jak zaczęłam czytać, pomyślałam, odrobiłeś lekcję ze średniówką. Trzy wersy wyznaczyły mi rytm

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      6+6 sylab I tak powinieneś trzymać do końca. Czwarty wers ma już średniówkę po 5 sylabie, dalej kolebie się jak kareta na różnej wielkości kółkach. Myślę jednak, że potrafisz, tylko śpieszysz się ze wstawieniem na portal. Czepiłam się tylko jednego, średniówki, bo z wszystkim na raz i tak się nie uporasz. Dzisiaj na tyle, pozdrawiam :)  
    • Deonix_
      Wyspa

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      Załącznik muzyczny sugeruje, że nie powinnam tego tekstu traktować zbyt poważnie, że jest podszyty zimnawym humorem. Opowieść jakby z perspektywy dziecka, albo niedojrzałego emocjonalnie człowieka, ale rozumiem, że to stylizacja :) W tle poważne problemy (utrata pracy, bieda, choroby, urazy, niepełnosprawność). Ale na rzecznej Wyspie jest dobrze, rodzinnie i "jakoś leci", narrator - pomimo niedogodności - docenia to, co ma, wręcz cieszy się z tego, że ma względny spokój i inni, pracujący ludzie mu go nie mącą 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      I ma nadzieję na przyszłość : Nie wiem dlaczego, ale to opowiadanie, zahacza o moją wewnętrzność, może to potrzeba spokoju, rodzinnej bliskości, wsparcia emocjonalnego, kontaktu z przyrodą i możliwości polegania na sobie które zdają się - wobec wszelkich nieszczęść - terapeutyczne ?    Jeden chochlik tutaj:   Zanurzyłam się w tym tekście, niekoniecznie z przyjemnością (przez te smutne i odstręczające momenty), ale czytało się w sumie dobrze :)   Pozdrawiam    Deo
    • Wakss
      Weneryk

      Przez Wakss · Opublikowano

      Włóczyłem się w skórze od dotyku suchej, między witrażami w barwach nocy głuchej. W mrokach, które ślepia me spinały nędznie, szukałem cienia, z którym złączę się grzesznie.   Wpatrywałem się w ciebie przez pryzmat duszy. Oświetlana przez latarnie, stałaś w głuszy, zdarte kolana pod światłem skrywałaś wdzięcznie, żeby zwodzić tych, co trwonią czas bezwiednie.   Garstkę monet złożyłem ci w obie dłonie, swe nogi rozłożyłaś, bym spłonął w tobie. Nie znalazłem piękna, tylko szpetny obraz – grzązł w nim bluźnierczego syfilisu wyraz.   O jedną chwilę uniesienia prosiłem; nacinając pęcherze ropne, skończyłem. I konać będę wśród własnego rozkładu, wyczekując śmierci – ostatniego układu.
    • Deonix_
      Koło natury

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      Limeryk ma układ rymów aabba. I nonsensowną, groteskową puentę, więc to nie tutaj :)   U Ciebie liczba sylab jest taka, jak w haiku (5+7+5), ale haiku zwykle nie jest zmetaforyzowane,  więc dla mnie to trójwersowa miniatura. No i: 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      jednak :))   A poza tym, to pomysłowe i urocze :)))   Deo

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...