-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 15 378
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Witam - prawda - dzięki za przeczytanie -
Pzdr.
@Domysły Monika - @Lidia Maria Concertina - @Marcin Tarnowski - dziękuje -
1
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 44 odpowiedzi
- 832 wyświetleń
-
- 34 odpowiedzi
- 566 wyświetleń
-
- 30 odpowiedzi
- 486 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 575 wyświetleń
-
- 24 odpowiedzi
- 358 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
.thumb.jpg.303336f3e8d480537eb9604724dbcd6a.jpg)
Przez jaś · Opublikowano
@violetta cambozola - stary niemiecki ser. Bardzo dobry. Też go lubię. @jaś zdjęcie wywaliłem bo było tylko dla Ciebie. -
Przez Wakss · Opublikowano
Po łąkach, które w księżycu się topiły, chadzałem jak zwykle, opium upojony, szukając inspiracji, co mnie kusiły — upadałem co chwilę jak natchniony. By znaleźć to jedno oblicze lubieżne, o twą pierś wołały me usta grzeszne, które z kartą bladą złączyć mógłbym, nim w namyśle obszernym spłonąłbym. Woń twa na wietrze się zagnieździła, aż w mych nozdrzach do cna zagościła. Teraz do twego ciała zmierzam chwiejnie, po omacku moja noga do ziemi legnie. Wzroku nakarmić z daleka nie zdołałem, i już z wolna twą głowę dostrzegałem; pobladłe kosmyki na skale wirowały, w głuszy, gdzie rytmy gwiazd nas związały. Z zachwytu na twą bladość się rzuciłem — me dłonie z twymi płucami się zjednały, włókna surduta świeżą barwę zyskały, a me lico zgnilizną twą przykryłem. Do warg twych przywarłem nierozłącznie, język mój w ściankach twej szyi skryłem; nasze truchła złączyły się niezwłocznie — w zgniliźnianym pałacu dziś żyłem… -
-
Przez violetta · Opublikowano
Ja kupuje sery z naturalną otoczką, nie powiem ci nazwy, w środku jest mięciutki, pyszny i bardzo zdrowy. Kupuję go w jednym sklepie lokalnym, nie wiem skąd go biorą:) -
Przez Domysły Monika · Opublikowano
Zatoczyła koło, od drzew morelowych do wiśni kwitnących. Nie błądziła, jakby drogę dobrze znała. Przystanęła na chwilę, odpocząć przy stawie, wspomnieć, jak w głębokiej wodzie zgubiła pierścionek z zielonym oczkiem. Wiatr zaszumiał, chmury przypędził, ruszyła dalej nim nocy czerń, nastanie. Jeszcze pachną jej włosy morelą, i kwiaty wiśni sypią się za nią. Troskliwie patrzy, fruwają motyle, łąki pachną skoszoną trawą. Bocian na jednej nodze coś do niej klekocze. z naprzeciwka uśmiecha się do niej... chyba turysta? pyta: "Czy tędy wiedzie droga do szczęścia?"
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się