Pocieszenie dla poetów.

[Bronisław Jaśmin]

Nie martw się że nie wiesz czemu,
Tworzysz ciągle bez przystanku-
Nieustannie jak oddechy,
Przez płuc siłe pobierane.

Ale za to bądź szczęśliwy,
Że wiesz czemu po co piszesz,
Bo czas płynie kolorowy
Choć czasami jest bez barwy.

Pisz i twórz, wypuszczaj myśli,
Bo przestrzeni jest nie mało.
Kiedy wszyscy sobie wyszli
Dziel jemiołę dla swych ust.

I stwórz wywar z niej pożywny,
Złóż swe ręce na dwa dzieła.
Pisz i dziękuj Celtom brązem,
Dziś przybyła w dzień niedziela.